Það er alveg sama hvert leitað er og hverju framvindur, enginn Íslendingur hefur náð lengra í kvikmyndum en Guðrún S. Gísladóttir.

Ólíklegt er að neitt geti breytt þessu, og þetta er sagt með fullri virðingu gagnvart Baltasari, Friðriki Þór, Ólafi Darra, Benedikt Erlingssyni, Valdísi Gunnarsdóttur og fleirum hafa náð góðum árangri á þessu sviði.

Guðrún lék stórt hlutverk í mynd eftir einn af hinum algjöru stórmeisturum kvikmyndanna fyrr og síðar. Manni sem á heima á öllum topp tíu listum yfir mestu kvikmyndaleikstjóra allra tíma, nei – á topp fimm listanum.

Andrei Tarkovskí.

Kvikmyndin sem Guðrún leikur í nefnist Fórnin, hún var gerð í Svíþjóð 1984 – þar var Tarkovskí á flótta undan Sovétinu – hann lést úr krabbameini tveimur árum síðar.

Fórnin er sýnd í Kvikmyndasafni Íslands í Bæjarbíó á laugardaginn klukkan 16.

Önnur kolsígild mynd er svo sýnd í kvikmyndahúsi um helgina. Það eru Regnhlífarnar í Cherbourg eftir Jacques Demy sem verður í Bíó Paradís á sunnudagskvöldið.

Það má halda því fram að þetta sé einhver ljúfasta mynd sem hefur verið gerð. Hún er öll sungin, tónlistin er víðfræg. Þarna er ung og fögur Catherine Deneuve í hlutverki regnhlífasölustúlkunnar sem sér á eftir unnusta sínum í herinn. Litirnir eru einstaklega skýrir og fallegir – og sagan er sögð á hrífandi einfaldan hátt.

Myndin er sýnd sem liður í dagskrá sem nefnist Svartir sunnudagar. Það er rangnefni, því fáar kvikmyndir eru bjartari en einmitt þessi.

Hér er frægt lag úr Regnhlífunum í Cherbourg, tónlistin er eftir Michel Legrand. Sjáið myndina samt frekar í bíó en á vefnum.