Það er mikill samhljómur milli Ólafs Ragnars Grímssonar forseta og Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra.

Það er varla ofmælt að Ólafur Ragnar sé kominn aftur í gömlu bithagana í Framsóknarflokknum og þaðan stjórnar hann í raun utanríkisstefnu landsins.

Báðir segja þeir erlendis að Ísland muni aldrei ganga í Evrópusambandið. Þar vísar hann meðal annars til ríkulegra auðlinda sem Íslendingar eigi.

Eins og staðan er nú, nýtum við þessar auðlindir en það nægir okkur ekki. Það sem er að halda okkur uppi núna er mikill ferðamannastraumur sem byggist á tvennu – því að íslenska krónan er lág og heimurinn er opinn, lífskjör góð, fólk hefur efni á því að ferðast.

Það er ekki víst að þetta ástand endist til frambúðar.

Hvað varðar fiskveiðarnar þá er nokkuð samdóma álit að við getum ekki fengið mikið meira út úr þeim. Það er heldur ekki á vísan að róa með nýtingu orkunnar – eins og staðan er nú virðast ekki ætla að rísa ný álver, það er helst talað um möguleika í kringum sæstreng til Evrópu.

Olíunýting á Drekasvæði  er eitthvað sem kann að vera í framtíðinni. Það er þó háð því að borgi sig að dæla þar upp olíunni, að heimsmarkaðsverð sé nógu hátt til að standa undir slíkri framleiðslu.

Hvað varðar siglingar með skipum yfir Íshafið og um Ísland, þá er það háð alls konar óvissu, bráðnun íss og því hvort þyki yfirleitt hagkvæmt að koma við á Íslandi.

Menn horfa mjög til auðlinda Grænlands. Þar eru bæði málmar og olía. Íslendingar gætu svosem verið með í að þjónusta væntanlegan námagröft, en hins vegar er líklegra að hann yrði í höndum alþjóðlegra stórfyrirtækja sem Grænlendingar myndu semja við. Þarna gæti þó verið matarhola.

En við Íslendingar erum ekki að fara að flytja fiskinn okkar til Norður-Noregs, Grænlands eða Færeyja. Ferðamennirnir koma ekki þaðan og þangað seljum við ekki raforkuna.

Eftir sem áður verður besta von okkar Íslendinga að reyna að mennta þjóðina vel, vera í góðum og opnum samskiptum við aðrar þjóði og gæta þess að hér sé ekki allt bundið í höft. Við núverandi aðstæður er spurning hvort ungt og vel menntað fólk vill yfirleitt búa hérna?

Ólafur Ragnar leggur mikla áherslu á samskiptin við Kína og Rússland. Hugur hans hefur löngum hneigst í þá átt. Getur verið að það sé vegna þess að honum sé betur tekið þar en annars staðar?  Þetta hentar sumum gömlum pólitískum andstæðingum hans, sem tala ekki lengur um nauðsyn þess að vera í sambandi og samstarfi við lýðræðisríki og því verður þetta svona einhliða.