Einn uppáhaldsstaðurinn minni í Reykjavík er gamli kirkjugarðurinn við Suðurgötu, stundum kallaður Hólavallagarður – þótt mér sé það ekki tamt.

Ég er alinn upp í næsta nágrenni við kirkjugarðinn og fór að venja komur mínar þangað sem smástrákur. Stóð aldrei neinn stuggur af garðinum.

Garðurinn er eitt skýrasta dæmið um það hvernig trjágróður hefur gjörbreytt borginni – þar inni er á gamalli mynd hægt að sjá hvernig garðurinn og Melarnir litu út áður en farið var að planta trjám.

Nú er þarna gróðri vaxin vin sem hefur sinn þokka sumar, vetur, vor og haust. Leiðin eru mörg komin til ára sinna, þau kunna að vera skökk og skæld og mosavaxin en eru ennþá fallegri fyrir vikið. Hvergi miðsvæðis í borginni er að finna jafn mikinn mosa. Hann þekur líka gamla vegginn í kringum kirkjugarðinn.

Hér eru nokkrar haustlitamyndir sem ég tók i kirkjugarðinum í dag – nei, ég er enginn listaljósmyndari, þetta var bara tekið á síma. Á einni myndinni má sjá leiði Muggs, Guðmundar Thorsteinsson, sem er eitt hið fegursta í garðinum með bláleitri mósaíkmynd – hæfir heiðríkjunni sem er yfir minningu Muggs.