Ég hef oft velt því fyrir mér hvílík sturlun það er hjá hinni gömlu menningarþjóð Ítölum að velja Silvio Berlusconi til forystu. Það hafa fleiri gert, á því hefur verið hamrað í fjölmiðlum utan Ítalíu að maðurinn sé allsendis óhæfur sem þjóðarleiðtogi.

En Berlusconi náði að leggja undir sig fjölmiðlana á Ítalíu og hefur í gegnum þá miðlað slíkri lágkúru að það verður að teljast tilræði við menningu Ítala.

Nú riðar stjórni á Ítalíu til falls, enn einu sinni – og enn er það vegna Berlusconis. En nú hefur sturlunin náð nýjum hæðum.

Ólafur Gíslason, sem Íslendinga best þekkir til mála á Ítalíu, lýsir því svo í færslu á Facebook:

STJÓRNARKREPPA OG GLUNDROÐI Á ÍTALÍU

Það er trúlega einsdæmi í stjórnmálasögu Evrópu að dæmdur sakamaður slíti ríkisstjórn og geri löggjafarsamkomuna óvirka með tilskipunum til undirsáta sinna í eigin flokki: Í gær gaf hann út tilskipun um að þingmenn „Frelsisfólksins“ skyldu segja af sér þingmennsku, í dag að ráðherrar flokksins segðu af sér ráðherraembæti. Allt vegna þess að „valdarán“ hefði verið framið á Ítalíu þegar hann var dæmdur af hæstarétti landsins fyrir stórfelld skattsvik og kynferðislega misnotkun á konum undir lögaldri.

Fram á síðustu stundu hafa SB og flokksbræður hans haldið því fram að núverandi samsteypustjórn væri sú lífæð er gæti bjargað Ítalíu frá efnahagshruni og upplausn. Nú er blaðinu skyndilega snúið við, allt vegna þess að fyrirsjáanlega mun ekki vera meirihluti á þinginu fyrir því að það ógildi eigin lög um að dæmdir sakamenn hafi ekki kjörgengi til þings. Napolitano forseti segist munu leita leiða til að mynda nýjan meirihluta á þingi, áður en hann opnar fyrir þann hildarleik sem er fyrirsjáanlegur í komandi kosningum, þar sem einkamál dæmds sakamanns munu sett ofar vandamálum ríkis sem er á barmi þjóðargjaldþrots.