Ég kveikti á sjónvarpinu um daginn og á RÚV, sem er uppáhald mitt og yndi, var verið að sýna teiknimyndir. Þarna sá ég gamlan æskuvin í miklum ham. Eins og svo oft áður lá ekki vel á hinum mislynda Andrési önd sem var að gera ungum frændum sínum Rip, Rap og Rup lífið leitt. Þeir sáu við honum, enda afar úrræðagóðir. Ég sat heilluð fyrir framan tækið og fylgdist með baráttu hinnar lífsglöðu æsku við hina fullorðnu og úrillu önd. Breitt bros færðist yfir andlit mitt og svo hló ég upphátt. Ég varð skyndilega syngjandi glöð líkt og sjö vetra barn. Nú er því ekki að leyna að barátta hinna ungu frænda við Andrés var átakamikil og það svo mjög að pempíum þessa heims hefur örugglega brugðið og talið að þarna væri um gróft ofbeldi að ræða. En við hin fögnum því að fá smá hasar.

Disney stundin er reglulega á dagskrá RÚV og þar eru sýndar teiknimyndir með Andrési og félögum. Andabær heillar allar kynslóðir. Þarna er vinur okkar Andrés, sem er engin venjuleg önd. Í Andrési rúmast svo margt. Hann getur verið önugur, afbrýðisamur, nískur og hefnigjarn en líka glaður, góðgjarn, örlátur og skemmtilegur. Í honum er rómantískur strengur og þegar hann kallar Andrésínu „Min skat“ þá eru þau orð fögur blíðyrði og enduróma sanna ástarjátningu. „Min skat“ – það er sannarlega fallegt ávarp!

Ég ólst upp við Andrés önd og hef eiginlega aldrei gleymt honum, eins og ég áttaði mig á þegar ég sá honum svo óvænt bregða fyrir á RÚV. Danskan úr gömlu Andrésblöðunum hefur reynst endingarbetri og gagnlegri en sú danska sem ég síðar lærði í skóla og skilaði litlu. Nú lesa íslensk börn Andrésblöðin á íslensku og sjá þessa merku önd mæla á íslenska tungu í sjónvarpi. Andrés er enn á sveimi, enda þrjóskur og ekki gefinn fyrir uppgjöf. Hann mun sennilega alltaf vera til og gleðja börnin og þá fullorðnu sem enn eru svo heppnir að vera ungir í anda.