Guðni Ágústsson, fyrrverandi landbúnaðarráðherra, fjallaði um hugmyndina um hálendisþjóðgarð í pistli sem birtist í Morgunblaðinu í dag. Hann segist hafa verið að horfa á sjónvarpið þegar að Steingrímur J. Sigfússon, forseti Alþingis, steig upp í pontu líkt og frægt er orðið og tjáði sig um málið. Guðni segir að þar hafi „gamli góði“ Steingrímur komið aftur til starfa. Hann heldur því þó fram að Steingrímur, sem kallaði andstæðinga þjóðgarðsins „lítin grenjandi minnihluta“, hafi í raun alltaf verið hluta af minnihluta.
„Sá sem þetta ritar var svo heppinn að vera við sjónvarpsskjáinn að horfa á umræður frá Alþingi þegar allt í einu Steingrímur J. Sigfússon reif af sér grímuna, steytti hnefann að fornum sið og hætti um stund að vera forseti Alþingis. Á einu augabragði varð hann sá gamli góði Steingrímur sem við þekktum. Nú miklaðist hann af því að vera meirihlutinn og hans menn skyldu reisa draumaríkið á miðhálendinu. En „örlítill grenjandi minnihluti“ fékk heldur betur á kjaftinn. Steingrímur hefur allt sitt líf tilheyrt þeim minnihluta sem Alþýðubandalagið gamla var og Vinstri-grænir eru og sá minnihluti átti töluna tíu prósent af kjósendakökunni en var samt, að mati gamla ræðugarpsins, þá einnig handhafi meirihlutans.“
Guðni virðist þó ekkert sérstaklega sáttur með sjálfa hugmyndina, en hann segir að taka eigi miðhálendið af sveitarfélögunum og bændum, og gefa því sérfræðingum í Reykjavík.
„Nú skal reisa ríkisbáknið í fullri alvöru á þjóðlendunni miðhálendi Íslands. Taka stjórnina af sveitarfélögunum og bændum og fela umsjána sérfræðingum í tröllabúðum, í alvöruríkisstofnun í Reykjavík. Sósíalisminn skal byrja til fjalla í frelsinu sem bændur og smalar þeirra þekktu einir í þúsund ár.“
Þá segir Guðni að honum þyki leiðinlegt að verkamenn muni þurfa að borga fyrir þjóðgarð, auk þess sem hann óttast að fjöldi fólks muni ekki geta notað svæðið líkt og áður fyrr. Að lokum spyr hann hvort að mögulega væri betra að bíða með þjóðgarðinn, vegna áhrifa kórónuveirunnar.
„Það hryggir mig að verkamaðurinn á vinnumarkaði fær skattinn í hausinn af stærsta þjóðgarði í Evrópu í milljörðum talið. Bændum, sveitarstjórnarmönnum, hestamönnum, skotveiðimönnum og útivistarfólki verður vísað af afréttunum. Varðliðar báknsins munu rukka gjaldið við hin gullnu hlið þjóðlendunnar. Sauðkindin og smalinn verða rekin til slátrunar. Landsvirkjun og Vegagerðin fá rauða passann. Nú spyr ég: Hvers á hálendið að gjalda og hvað er að á þessu stóra miðhálendi okkar? Ætli kórónuveiran hafi ekki tekið þann toll að útgjöldin verða tröllaukin næstu árin og betra sé að láta draumaríkið bíða um sinn. „Getum við ekki öll verið sammála um það?““
