Orðið á götunni er að ekki sé allt sem sýnist þegar kemur að ráðningarferli hins opinbera á störfum innan stjórnsýslunnar. Mikil umræða hefur skapast um ráðningu forstjóra Vegagerðarinnar, þar sem margir þykjast finna fúlan Framsóknarfnyk af málinu sökum vinatengsla samgönguráðherra við nýráðinn vegamálastjóra, ekki síst þar sem engrar verkfræðimenntunar hafi verið krafist, en nýi forstjórinn er dýralæknir, líkt og samgönguráðherra sjálfur.

Þá gerðist Reykjavíkurborg brotleg við jafnréttislög er hún réði Ebbu Schram í starf borgarlögmanns á síðasta ári, í stað hæfari karlmanns, sem verður að teljast kaldhæðni örlaganna, þar sem lögin voru sett til að jafna hlut kvenna. Má því segja að um einskonar neikvæða jákvæða mismunun hafi verið að ræða.

Það sem vakti hinsvegar athygli var að bæði borgarstjóri og fyrrum borgarlögmaður hvöttu Ebbu sérstaklega til að sækja um starfið og gerðu ráð fyrir umsókn hennar, líkt og þeir viðurkenndu í símtali við Ástráð Haraldsson, sem einnig sótti um starfið, en kærði niðurstöðuna og vann málið. Þá telur Ástráður augljóst að Ebbu hafi verið „skapað forskot“ og henni hafi verið ætlað starfið frá byrjun.

Alls 13 manns sóttu um starf bæjarstjóra Ísafjarðarbæjar. Það virðist vera enn eitt leikritið sem stjórnsýslan á Íslandi hefur sett á svið fyrir almenning, því orðið á götunni er að löngu sé búið að ákveða hver hreppi hnossið. Mun það vera starfandi bæjarstjóri, Borgnesingurinn Þórdís Sif Sigurðardóttir , sem ráðin var sem sviðsstjóri stjórnsýslu- og fjármálasviðs Ísafjarðarbæjar árið 2013, en gegnir starfi bæjarstjóra þar til nýr hefur verið ráðinn. Mun hún því taka við af sjálfri sér, gangi sýningin eftir handritinu.

Spurningin er hinsvegar ávallt sú sama, hvort frammistaðan á stóra sviði stjórnkerfisins sé verðug uppklapps á næstu sýningu, að fjórum árum liðnum.