Fyrsta þekkta drápið framdi hann árið 1867 þegar hann stakk drykkjufélaga sinn. Eftir þetta hófst blóðugur og umtalaður glæpaferill hans fyrir alvöru því að Matti hafði lag á því að sleppa úr fangelsum og brjóta þá aftur af sér.
Árið 1880 var hann sendur í fangabúðir til Síberíu en hélt þá áfram að drepa og var sendur til austur-Síberíu. Þaðan slapp hann aftur til Finnlands árið 1890 og eitt af hans fyrstu verkum í heimalandinu var að myrða vændiskonu.
Sögur af glæpum Matti voru mikið á síðum finnsku dagblaðanna, þjóðsögur spruttu upp og söngvar voru samdir um verknaði hans. Í seinni tíð hafa þrjú leikrit verið sett á svið um líf Matti.
Í einni flóttatilrauninni árið 1894 drap hann fangavörð en lenti svo í vandræðum og sá að hann kæmist ekki burt. Þá reyndi hann að taka eigið líf með því að stinga sig með hníf. Þegar hann hafði náð sér af stungusárinu þremur mánuðum síðar kláraði hann verkið með því að hengja sig klefanum þar sem hann beið réttarhalda.
