Það er tímanna tákn þegar kanslari Þýskalands lýsir því yfir að Evrópa geti ekki lengur treyst á Bandaríkin. Þetta segir Angela Merkel, virtasti þjóðarleiðtogi í heimi sem er búin að sitja á valdastóli í tólf ár og bætir líklega við öðrum fjórum eftir kosningar í haust. Aðrir heimsleiðtogar eru nýgræðingar miðað við hana. En hún er svo skekin eftir fundinn með Donald Trump að hún segir að undanfarna daga hafi hún upplifað að Evrópuríki verði að taka örlögin í eigin hendur. Umræðurnar hafi verið svo erfðar og ófullnægjandi.

Trump fer í flæmingi undan Parísarsamkomulaginu um loftslagsmál. Og ein krafa hans er að bandalagsríkin í Nató eyði tveimur prósentum af landsframleiðslu sinni í hernað og varnir. Bandaríkin eru náttúrlega eitt hervæddasta samfélag í gervallri sögu mannkyns svo væntanlega munu margir vera hikandi að feta þá braut.

Gunnar Smári Egilsson er með ábendingu um hvað þetta kynni að þýða fyrir okkur Íslendinga.

Ég missti af viðbrögðum Bjarna Ben við kröfu Trump um að Nató-þjóðir leggi 2% af landsframleiðslunni til Atlandshafsbandalagsins; það gera um 50 milljarða fyrir okkur árlega, 150 þús. kr. á hvern íbúa, 600 þús. kr. á fjögurra manna fjölskyldu. Sagði Bjarni honum ekki örugglega á temmilega kurteisan máta að gleyma þessu, það mætti draga verulega úr kostnaði við þetta félag með því að láta af stríðsrekstri?