Þegar maður heyrir talað um alþjóðlega klósettdaginn er líklegt að manni stökkvi bros á vör eða skelli upp úr.

En svo hugsar maður aðeins og skilur hversu klósettdagurinn er merkilegur – þetta ætti eiginlega að vera stórhátíð.

Maður þarf ekki að pæla mikið til  átta sig á því hvílíkur ótrúlegur lúxus vatnsklósettið er í sögulegu og hnattrænu samhengi. Þetta er eitthvert stærsta skref í átt til aukinna lífsgæða í gervallri sögu mannkyns.

Kóngar og keisarar fortíðarinnar bjuggu ekki við slík þægindi, heldur máttu þeir ganga örna sinna á illa þefjandi, köldum og fúlum kömrum.

Ef þá slíku var til að dreifa – og ekki var aðbúnaður sauðsvarts almúgans betri. Og svoleiðis er ástandið í klósettmálum auðvitað víða um heim enn þann dag í dag – aðstaðan lítil sem engin, ill eða heilsuspillandi.

Þannig að dagurinn er ágætur til að íhuga ýmis forréttindi sem við höfum hér í hinum vestræna heimi og við teljum algjörlega sjálfsögð – en erum þrátt fyrir það býsna gjörn á að kvarta yfir hlutskipti okkar.