Sigurður Pálsson fékk í gær verðlaun Jónasar Hallgrímssonar. Hann á við erfið veikindi að stríða en ber þau með mikilli reisn. Er nýbúinn að gefa út afar sterka ljóðabók sem nefnist Ljóð muna rödd. Hann þýðir Uppljómanir eftir Rimbaud. Hann hélt ræðu við verðlaunaafhendinguna og vitnaði í Alsnjóa eftir Jónas, þetta dularfulla kvæði þar sem „hjartavörðurinn“ er á ferli og þar sem segir:

Einstaklingur, vertu nú hraustur!

Sigurður er einlægur menningarmaður, unnandi þess sem er fagurt og gott, og hann varaði við einangrunarhyggju og einvíddarhugsun í ræðu sinni.

Hann var í sérlega skemmtilegu viðtali í Fréttablaðinu fyrir fáum dögum og talaði þar um listina og fegurðina, vitnaði í orð sem hann hafði lesið eftir frægan arkitekt:

Þar segir Piano: Ég verð stöðugt sannfærðari um að listin getur bjargað heiminum. Og fegurðin getur bjargað heiminum. Þetta er ekki bara einhver heimskuleg, rómantísk hugmynd, þetta er sannleikur. Fegurðin er tilfinningareynsla, eitt af fáu sem getur keppt við annars konar og hættulega tilfinningareynslu: völd, stríð, sigur og ofbeldi. Listin er á vissan hátt eins og ástin: hún skiptir máli, hún er sterk.

Þetta er hugmynd sem endurómar í fyrsta kvæði ljóðaflokksins Raddir í loftinu í nýju bókinni. Og þetta er afar mikilvægt.

Hvað sem hver segir
byggir friður á réttlæti

Hvað sem hver segir
er fegurðin ekki skraut
heldur kjarni lífsins

Já gefðu mér rödd
gefðu mér spámannsrödd
til að bera fegurðinni vitni

Gefðu mér rödd
til að bera réttlætinu vitni