Guardian er að birta greinaflokk um Þýskaland þessa dagana – Ríkið sem varð óvart stórveldi, er yfirskrift greinaflokksins.

Í einni greininni eru skilgreindar nokkrar athyglisverðar erkitýpur í þýsku samfélagi – nýjar steríótýpur, eins og segir.

Ég verð að segja að mér finnst „Reiði borgarinn“ eða Der Wutbürger einna athyglisverðastur.

Þetta er eldra fólk sem er virkilega reitt, finnst samfélagið vera að þróast á ómögulegan hátt, hefur áhyggjur af eftirlaununum sínu, af innflytjendum og spilltum stjórnmálamönnum. Tuðar yfir lötum Grikkjum.

Ég er ekki frá því að þessa týpu megi líka finna hér á Íslandi, heitið Wutburger er ansi gott. Það mætti kannsi auglýsa eftir góðri íslenskun.

Önnur týpa sem er nefnd eru Píratakjósendurnir, þeir geta til dæmis verið Sozialromantiker eða Leistungsverweigerer, sósíal-rómantíkerar eða fólk sem er ósýnt um að komast áfram í lífinu. Hinn dæmigerði Píratakjósandi er karlmaður á aldrinum 18-29 ára, þokkalega vel menntaður, hann hefur eytt stórum hluta ævi sinnar við tölvu, en hann er líklega atvinnulaus að miklu leyti og nýtur einhvers fjárstuðnings að heiman – til dæmis til að borga leiguna.

Þriðja týpan sem má nefna eru Öko-góðborgarar. Þetta er fólk sem hefur góða vinnu og góð laun, en kýs að búa í gömlum hverfum í uppgerðum húsum. Það verslar í lífrænum búðum  – þar sem verðlag er dýrt – það tekur þátt í neyslusamfélaginu, eyðir vissulega peningum, en vandar sig við að velja og hafna. Það flokkar rusl og veltir fyrir sér endurnýjanlegum orkugjöfum, en róttæknin nær ekki mikið lengra en þangað.