Ég hef haft þann frekar leiða sið að drekka Diet Kók. Drekk reyndar minna af því en áður, en get upplýst að þegar ég er með bolla í hendinni í sjónvarpi, þá er Diet Kók í bollanum.

Þetta er afskaplega óþjóðlegt og í raun mjög púkalegt þegar miðaldra maður á í hlut. En ég hef talið mér trú að smá koffínörvun sé góð í sjónvarpinu, ef maður hins vegar drekkur mikið kaffi í sjónvarpi er hætt við að maður fari að svitna og skjálfa.

Davíð Oddsson sagði þetta reyndar einhvern tíma við mig – að maður ætti ekki að drekka kaffi í sjónvarpinu. Þá yrði maður óþarflega ör.

Ég hef náttúrlega þóst þess fullviss að Diet Kókið væri algört eitur, enda inniheldur það efnið aspartam. Ég hef semsagt neytt þessa drykkjar í bland við samviskubit.

En nú er mér létt. Matvælastofnun Evrópusambandsins segir að aspartam sé ekki skaðlegt – sé þess ekki neytt í þeim mun meira magni. Það er þá hugsanlega svosem eitt baðkar á dag og ég næ seint upp í slíka neyslu.

Það er nú sem með margt sem manni finnst gott að það er fjarskalega óhollt. Ég hef til dæmis alltaf verið mjög hrifinn af laufabrauði, alveg frá því ég fékk það hjá frænku minni sem var að norðan þegar ég var lítill drengur. Það var fyrir þann tíma að laufabrauðið fékkst í buðkum í búðum.

En kona mín, sem er margfróð um mat, segir mér að laufabrauð sé hræðilega óhollt, það sé varla hægt að ímynda sér neitt óhollara. Þetta er hveiti djúpsteikt í feiti. Það rímar. Hveitið drekkur í sig feitina. Siguveig segir að ég gæti eins borðað smjörlíki.

Ég hef tekið sönsum og er hættur að kaupa laufabrauð fyrir jólin – og þótt þeir segi að aspartamið sé ekki svo óhollt ætla ég að halda áfram á þeirri braut að minnka Diet Kók drykkjuna.

Það er ekkert jólalegt við Kók, hvað þá Diet Kók, þótt Coca Cola reyni að halda því fram. Laufabrauð er hins vegar jólalegt, en meinóhollt.