Jæja, þetta er þó eitthvað. Ekki jafnmikið og lofað var, þetta er ekki róttækasta aðgerð sögunnar og þetta þýðir ekki upprisu millistéttarinnar. En þetta er viðleitni til að bæta stöðu skuldara – fyrir það má þakka.

Maður er að melta þetta, en við fyrstu sýn lítur það svona út.

Hámarkið er 4 milljónir í skuldaleiðréttingu. Fyrri skuldaleiðréttingar, eins og 110 prósent leiðin, dragast frá. Þetta kemur til framkvæmda á nokkrum árum.

Svo geta menn notað séreignalífeyrissparnað sinn næstu árin til að greiða inn á húsnæðislán, skattfrjálst, upp að 500 þúsund krónum á ári í þrjú ár, það er samtals 1.5 milljónir. Þetta er er náttúrlega ekki skuldaniðurfelling, heldur öðruvísi ráðstöfun á sparnaði.

Fjármunina sem fara í beinar skuldaniðurfellingar, 80 milljarða, á að taka með skatti á þrotabú bankanna. Það er hið besta mál, ef þessir peningar skila sér. Líklega verða einhver átök um það. Eins og segir þarf ríkissjóður að hafa „milligöngu um fjármögnun“.

Menn eiga sjálfsagt eftir að benda á slíka skatta hefði verið hægt að nota í aðrar þarfir, eins og að greiða niður skuldir ríkissins. Um það má endalaust deila. Því er haldið fram á móti að aðgerðirnar muni blása lífi í hagkerfið.

Formaður nefndarinnar sem talaði – og var heldur óskýr – sagði að þetta boðaði hagvöxt og nýtt upphaf í efnahagsmálum. Til þess að það sé eitthvað varanlegt þarf auðvitað að koma fleira til, við þurfum fyrst og fremst stöðugleika, lægri vexti og fjármagnskostnað – og líkast til nýjan gjaldmiðil svo við þurfum ekki að standa í svona æfingum.

Það er of snemmt að meta það, en líklega hefur Sigmundur Davíð og Framsóknarflokkurinn sloppið fyrir horn með skuldamálin í dag. En naumlega þó. Líklega má búast við að landið rísi aðeins í Framsókn – menn þar á bæ varpi öndinni léttar.

Nú fer þetta fyrir þingið og þá er varla við öðru að búast en að málið fari hratt og örugglega í gegn. Varla fer neinn að setja sig upp á móti þessu?