Ég skrifaði grein um Lance Armstrong í vetur og talaði um að orðstír hans væri í ræsinu. Það hefur nú verið rækilega staðfest. Allir íþróttasigrar hans voru byggðir á lygum – og hann viðurkennir það sjálfur eftir mikið japl, jaml og fuður
Það sem ég er hugsi yfir eru viðbrögðin sem ég fékk við greininni. Það voru margir tilbúnir að koma Armstrong til varnar, aðallega ungir karlmenn, töluðu eins og hvaðeina væri réttlætanlegt til að ná árangri.
Þetta virkar eins og sama viðhorf og er uppi á fjármálamörkuðum – það er í lagi að svíkja og pretta svo lengi að ekki kemst upp um mann. Og þá reynir maður bara að þrasa og þræta.
Facebook-vinur minn póstaði þessari mynd af bókum sem hafa verið gefnar út undir nafni Lance Armstrongs. Hann segir að sér líði eins og kjána að eiga þessar bækur. Hvað er annað við þær að gera en að henda þeim í ruslið?
