Þegar hún kom á bráðamóttöku virtist hún vera mjög þreytt, hún var þvoglumælt og áfengislykt lagði frá vitum hennar en eins og fyrr sagði hafði hún ekki drukkið einn einasta dropa af áfengi.
Þetta ölvunarástand olli henni vandræðum því hún átti til að sofna þegar hún var að undirbúa sig fyrir að fara í vinnu eða jafnvel þegar hún var að elda mat. Hún gat ekki mætt til vinnu vikum saman og ölvunarástandið hafði einnig áhrif á matarlyst hennar.
Fjallað var um mál hennar í grein í vísindaritinu Canadian Medical Association Journal nýlega. Þar kemur fram að læknar á bráðamóttöku hafi alltaf, nema þegar konan kom þangað í síðasta sinn, greint hana með áfengiseitrun. Konan hafði hins vegar ekki neytt áfengis árum saman af trúarlegum ástæðum og fjölskylda hennar staðfesti það við lækna.
Í síðustu heimsókn hennar áttuðu læknarnir sig á að sjúkrasaga konunnar innihélt vísbendingu um hvað væri að valda þessu ölvunarástandi.
Áður en ölvunarástandið fór að herja ítrekað á konuna, hafði hún glímt við síendurtekna þvagfærasýkingu á fimm ára tímabili. Læknar höfðu ávísað sýklalyfjum á hana vegna þessa.
Læknana fór að gruna að sýklalyfin hafi ekki aðeins tekist á við þvagfærasýkinguna, heldur hafi þessir stóru skammtar eytt gagnlegum bakteríum í meltingarfærum hennar. Þetta hafi líklega gert ýmsum sveppategundum í meltingarfærunum kleift að koma sér vel fyrir. Sumir þessara sveppa geta látið kolvetni gerjast og þannig búið til sitt eigið áfengi.
Það getur reynst mjög erfitt að staðfesta sjúkdómseinkenni þessa „sjálfsbruggunar sjúkdóms“ því hann er mjög sjaldgæfur en innan við 100 tilfelli hafa verið staðfest á heimsvísu síðan sjúkdómurinn uppgötvaðist seint á fimmta áratugnum.
Læknar settu konuna á lyf sem vinna gegn sveppum og einnig var hún látin borða mjög kolvetnissnauðan mat til að sveppirnir hefðu ekki hráefni til að brugga úr.
