Helgi Magnús Gunnarsson, vararíkissaksóknari, gengst við því að hafa látið út sér orð sem hefðu átt að vera ósögð. Það kasti þó ekki, að hans mati, rýrð á störf hans.
Þetta kemur fram í færslu Helga Magnúsar sem hann birti fyrir stundu á Facebook-síðu sinni. Eins og komið hefur fram tók Sigríður J. Friðjónsdóttir, ríkissaksóknari, þá ákvörðun að leysa Helga Magnús tímabundið frá störfum í kjölfar kæru frá stjórn hjálparsamtakanna Solaris út af ummælum sem Helgi Magnús lét falla meðal annars um innflytjendur og flóttafólk.
Komu ummælin í kjölfar sakfellingar hins sýrlenska Mohamed Kourani sem árum saman hefur hótað Helga Magnúsi og fjölskyldu hans hrottalegu ofbeldi.
Byggði Sigríður ákvörðun sína á því að hún hafi veitt Helga Magnúsi áminningu árið 2022 fyrir ummæli sín og orðfæri á opinberum vettvangi og framkoma hans nú benti til þess að hann hefði ekki bætt ráð sitt.
Hefur máli Helga nú verið vísað til Guðrúnar Hafsteinsdóttur, dómsmálaráðherra, til úrlausnar.
Í áðurnefndri færslu, sem lesa má í heild sinni hér fyrir neðan, viðurkennir Helgi Magnús fúslega að hann sé breiskur maður en stendur fastur á því að opinberir starfsmenn eigi að hafa tjáningafrelsi og að ekki hafi verið tilefni til þess að hann fengi áminningu frá yfirmanni sínum eða ráðherra.
Færsla Helga Magnúsar í heild sinni
„Í mínum huga eru Arnarfjörður og Dýrafjörður nafli alheimsins. Það finnst a.m.k. sveitadurginum mér sem hefði líklega hefði nú mátt skóla betur í mannlegum samskiptum. Er klárlega mannlegur, kannski um of eða hvað? Ég hef látið orð út úr mér sem hefðu átt að vera ósögð. En gerðum hlutum verður ekki breytt. Þegar öllu er á botninn hvolft þá er ekkert sem ég hef sagt sem kastar rýrð á störf mín sem vararíkissaksóknari.
Ég stend fastur á því að það sé mannlegt að ljúga sér til bjargar þegar neyðin er mikil. Ég stend líka fastur á því að í dómsmálum eigi báðar raddir að fá að heyrast og að opinberir starfsmenn séu ekki án alls tjáningarfrelsis. Enn fastar stend ég því að við þurfum að standa vörð um íslenskt samfélag og gildi þess. Hefði ég mátt orða hlutina öðruvísi? Já mögulega.
Glaður skal ég áminna mig sjálfan en tilefni er ekki til þess að slík áminning komi frá yfirmanni mínum eða ráðherra. Það er lífsins gangur að viðurkenna lestina sína, vinna í þeim og halda áfram. Mera getur enginn einstaklingur gert. Tek mitt á mig.
