Hildur Þórðardóttir, rithöfundur og fyrrum forsetaframbjóðandi, fer hörðum orðum um RÚV og meintan áróður um innrás Rússa í Úkraínu sem að ríkisfjölmiðillinn birtir gagnrýnislaust, að hennar mati, í pistli á Facebook.
Hildur bauð sig fram til embættis forseta Íslands árið 2016 en átti ekki erindi sem erfiði. Þegar upp var staðið hlaut hún 294, fæstu atkvæði forsetaframbjóðanda í sögunni.
Hildur segir í pistli sínum hafa vitkast, ekki síst eftir að hafa ferðast um allan heim og sæi nú í gegnum vitleysuna. Henni segist hafa verið brugðið þegar að RÚV birti heimildarmyndaþátt um Pútín í vikunni þar sem Rússlandsforseti var að hennar sögn málaður upp „sem hið illa í þessum heimi.“
Telur Hildur að RÚV hafi áður leikið þann leik að birta áróðursfréttir eða myndir um einstaklinga sem voru Vesturveldum óþægilegur ljár í þúfu eins og Saddam Hussein, Muammar Gaddafi og æðstu leiðtoga Talíbana. Í kjölfarið hafi þessir einstaklingar verið fjarlægðir með valdi og telur Hildur að þau örlög bíði mögulega Pútín.
„Bara ef tekst að koma honum fyrir kattarnef mun allt verða betra. Mér rennur kalt vatn milli skinns og hörunds við tilhugsunina um að „bandamenn“ ráðist inn í Rússland „til að ná“ Pútín, eins og þeir fóru á eftir Saddam Hússein, Gaddafi og fleirum, bara af því þeir neituðu að gera eins og Bandaríkjamenn heimtuðu. Pútín hefur alltaf verið óþægur ljár í þúfu og þess vegna leita þeir að tylliástæðu til að ná honum. Og það fæst ekki betra tilefni en nú. Í marga áratugi er búið að heilaþvo lýðinn. Pútín og Rússar eru vondir, góða fólkið erum við að sjálfsögðu og svo Úkraínumenn því þeir vilja vera með okkur í liði. Það er annað hvort góður heimur með okkur við stjórnvölinn, eða vondur heimur þar sem hið illa (lesist Rússland, Kína eða múslimar eftir því sem við á) ræður,“ skrifar Hildur.
Hún segist sjálf hafa verið í fáfróða og meðvirka hópnum en hafi nú vitkast og sæi í gegnum vitleysuna. „Það er ekki hægt að losa þjóð við einræðisherra, þótt hann vilji ekki spila með okkur „góða fólkinu“. Fólkið verður sjálft að finna leiðir, eða bíða þar til hann veikist eða deyr. Það er heldur ekki hægt að koma á mannréttindum í landi með innrás og sprengingum. Mér finnst ömurlegt að geta ekki treyst ríkisfjölmiðlinum RÚV til að flytja fréttir á hlutlausan máta. En það er þó alla vega gott að vita hvaðan þeir fá áróðurinn,“ skrifar Hildur.
