Kona sem starfaði sem kennari við Breiðholtsskóla var ósátt við að hafa verið látin hætta störfum er hún hafði náð sjötugsaldri en það var í samræmi við gildandi kjarasamning. Konan var við góða heilsu og hafði mikla ánægju af starfinu. Reyndi hún með skriflegum óskum að fá starfsferil sinn framlengdan en skólastjóri varð ekki við því.
Konan höfðaði mál fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur vegna þess og krafðist 1,5 milljóna króna í skaðabætur. Kröfu sína reisti hún meðal annars á því að ákvæði kjarasamningsins hefðu minna vægi en ákvæði stjórnarskrár um atvinnufrelsi, mannréttindi og eignarrétt. Einnig bryti ákvörðunin gegn jafnræðisreglu stjórnarskráinnar en eini munurinn á konunni og samkennurum hennar hefði verið aldursmunur.
Skólinn reisti meðal annars vörn sína á réttinum til að endurnýja í kennaraliði.
Í sem stystu máli var það ákvörðun héraðsdóms að ákvæði kjarasamningsins sem í gildi var um hámarksaldur kennara væri í samræmi við lög sem gilda um vinnumarkað. Í dómnum segir meðal annars:
