„Ég held það væri ágætt að fólk hefði það í huga í umræðunni þessa dagana að þegar talað er um að fórna „ferðaþjónustunni“ þá er ekki verið að tala um að nokkur fyrirtæki og eigendur þeirra taki á sig smá skell. Ferðaþjónustan er fyrirvinna milli a.m.k. tíu og tuttugu þúsund heimila. Um 25 þúsund manns hafa atvinnu í greininni beint og þúsundir í viðbót óbeint. Virðiskeðja greinarinnar snertir fleiri þætti samfélagsins en aðrar atvinnugreinar svo að óbeinu áhrifin af miklum vanda hennar eru mjög víðtæk,“ segir Jóhannes Þór Skúlason, framkvæmastjóri Samtaka ferðaþjónustunnar, í nýjum pistli, þar sem hann gagnrýni umræðu þess efnis að það þjóni heildarhagsmunum að loka landinu fyrir ferðamönnum um skeið (eða herða mjög aðgang þeirra með sóttkvíarhömlum). 

Ennfremur gagnrýnir Jóhannes samanburð á Nýja-Sjálandi og Íslandi, en Nýsjálendingar hafa hert mjög aðgang að landinu í kjöflar annarrar bylgju COVID-19 þar í landi. Jóhannes bendir á að ferðaþjónusta sé miklu mikilvægari atvinnugrein á Íslandi en á Nýja-Sjálandi:

„Vilji fólk bera Ísland og Nýja Sjáland saman hvað þetta varðar er grunnþekking nauðsynleg. Erlendir ferðamenn færa Íslandi nærri 40% af heildargjaldeyristekjum þjóðarinnar, en í Nýja Sjálandi aðeins um 17%. Nýsjálensk ferðaþjónusta er byggð upp að 60% af Nýsjálendingum sjálfum í innanlandsferðalögum. Aðeins um 40% eru erlendir ferðamenn. Þar af eru rúmlega 40% Ástralir (og stefnt er að því að opna fyrir ferðalög frá Ástralíu á undan öðrum ríkjum).

Nýsjálendingar eiga því allt aðra og miklu betri möguleika bæði á að halda fyrirtækjum i ferðaþjónustu á lífi og til að kveikja hraðar upp aftur með stórum innanlandsmarkaði og opnun fyrir Ástrali. Það geta Íslendingar einfaldlega ekki.

Hér er því á allan hátt afar ólíku saman að jafna. Epli og appelsínur.“

Pistil Jóhannesar og umræður um hann má lesa með því að smella á hér að neðan