Í Morgunblaðinu í dag er Leifs Magnúsar Grétarssonar Thislind minnst. Leif Magnús lést af slysförum er hann féll í Núpá í desember síðastliðnum, einungis 16 ára gamall. Útför Leifs fer fram frá Landa­kirkju í Vest­manna­eyj­um í dag, 10. janú­ar 2020, klukk­an 15.

Leif Magnús var nem­andi í Grunn­skóla Vest­manna­eyja. Undanfarin ár hafði hann, þrátt fyr­ir ung­an ald­ur, stundað sveita­störf af kappi. Hann hafði gert það á nokkrum bæjum en síðast á bænum Leyningi í Eyjafirði. Leif hafði mikinn áhuga á sveita­störfum og véla­vinnu. Hann átti tvær drátt­ar­vél­ar og lík­legt er að hann hafi stefnt á frek­ari land­vinn­inga í sveita­störf­um og land­búnaði.

Í Morgunblaðinu í dag er Leifs minnst með hlýjum orðum og meðal þeirra sem skrifa eru Ásmundur Friðriksson, þingmaður og frændi Leifs, og Heiða Björg Scheving sem þekkti vel til Leifs.

Alvörupeyi sem ætlaði að meika það

„Þú varst bara sjö ára þegar þú ráfaðir aleinn í skóginum við Mandal. Heimabæ móður þinnar í Noregi og þú leitaðir hennar. Hún hafði verið tekin frá þér, farin upp til ljóssins sem þú reyndir að finna á milli þéttra trjátoppanna. En það tók þig ekki nema níu ár að finna ljósið og mömmu þína, hrakinn og blautur,“ segir Ásmundur í grein sinni.

Hann segir að Leif hafi elskað sveitina, túnin, heyið og heyskapinn á stórum vélum. „Þú varst bara 15 ára, búinn að kaupa tvo traktora en fáir peyjar á þínum aldri geta stjórnað stærstu traktorum með heytætlur og rúlluvélar í eftirdragi,“ segir Ásmundur sem rifjar upp augnablik sem gerðin hann montinn og stoltan.

„Ég man þegar ég koma fram að Mosunum í fyrra með þér, Páli Magnúsi heitnum og pabba þínum. Þú snaraðist út úr bílnum, tókst stórt skrúfjárn og tengdir milli pólanna á rafgeyminum og vélin hrökk í gang. Snaraðist fimlega upp stigann, inn í risa traktorinn, kúplaðir heytætlunni inn, settir í gír og vélin æddi af stað, glæsilegt. Ég horfði hugfanginn á eftir þér, þú hélst í stýrið og leist út um afturrúðuna til að athuga hvort allt væri í lagið og gjóaðir svo augunum til Ása frænda sem var eitt bros. Rosalega vorum við montnir á þessu augnabliki. Ég af þér og þú, náttúrubarn á heimavelli lífs þíns. Og í sumar þegar Leif og faðir hans tóku við Steinabúinu við fráfall Madda kom ég að þeim feðgum í heyskap. Grétar að raka heyi í garða og Leif Magnús rúllaði. Það stíflaðist í vélinni og minn maður sveiflaði sér út úr traktornum, lagðist undir rúlluvélina og reif úr henni heyið. Þarna var maður á ferðinni sem kunni sitt fag og sló ekki slöku við þó að langt væri liðið á kvöld eftir marga langa daga. Hann var bara 16 ára en kröfurnar sem gerðar voru til hans voru kröfur á fullorðinn mann. Það var óraunhæft, en hann var ákveðinn í að verða bóndi, átti tvo traktora og var klár í slaginn. Var alvörupeyi sem fór sína leið og ætlaði að meika það í sveitinni.“

„Nokkr­um tím­um síðar var hann kom­inn til nafna síns og til mömmu sinn­ar í sum­ar­landið“

„Við í sveit­inni okk­ar und­ir Eyja­fjöll­um höf­um fengið að reyna að til­ver­an er und­ar­legt ferðalag eins og Tóm­as Guðmunds­son kvað fyrr á árum,“ segir Heiða Björg Scheving í minningargrein sinni um Leif. „Við erum gest­ir en ráðum ekki hvað lang­an tíma við fáum. Það bæt­ast nýir hóp­ar í skörðin en það kem­ur eng­inn í staðinn fyr­ir þá sem við miss­um. Og elsku Leif Magnúsi mín­um hon­um lá svo reiðinn­ar ósköp á.“

Heiða segir frá því þegar hún kynntist Leif en þá var hann 5 ára gamall. „Þá strax kot­rosk­inn, glaður og stríðinn strák­ur. Grét­ar [faðir Leifs] hafði verið hér á hlaðinu frá því hann var smá peyi, fyrst hjá Sig­ur­jóni í Stein­um og síðan hjá Magnúsi mín­um á Hvassa­felli. Grét­ar var Magnúsi miklu meira en vinnumaður því hann var hon­um eins og son­ur og einn af hans bestu vin­um. Ég held að það hafi fáum komið á óvart þegar Grét­ar ákvað skíra son sinn í höfuðið á hon­um og ég veit að það var Magnúsi mik­ils virði.“

Hún segir þá feðga hafa verið mikið hjá sér. „Enda Grét­ar staðráðinn í því að dreng­ur­inn hans fengi að kynn­ast sveita­líf­inu eins og hann gerði sjálf­ur sem ung­ur dreng­ur og maður. Það fór svo að stund­um var skól­inn ekki al­veg kom­inn í sum­ar- eða vetra­frí þegar okk­ar maður var mætt­ur í sveit­ina til að gera það sem hon­um þótti skemmti­leg­ast.“

„Magnús minn og fóstri Leif Magnús­ar kvaddi Hót­el jörð skyndi­lega í sum­ar og ég veit að það var unga vinnu­mann­in­um okk­ar þung­bært,“ segir Heiða. „Síðasta sam­tal okk­ar Leif Magnús­ar fór fram í sím­an­um dag­inn sem hann dó. Hann sendi mér mynd af der­húfu og und­ir henni stóð „þessi er uppi á vegg í minn­ingu Magnús­ar okk­ar“. Nokkr­um tím­um síðar var hann kom­inn til nafna síns og til mömmu sinn­ar í sum­ar­landið.“

Útför Leifs fer fram frá Landa­kirkju í Vest­manna­eyj­um í dag, 10. janú­ar 2020, klukk­an 15.