Fréttablaðið skýrir frá þessu í dag. Hefur blaðið eftir heimildamönnum að lögreglan hafi skoðað það vel fyrir helgi að beina slíkri kröfu til dómara. Meint brot á starfsskyldum réttargæslumannanna fólust í að þeir veittu fjölmiðlum viðtöl um málið og ræddu tiltekin atvik sem voru til rannsóknar.
Á þeim tíma sem viðtölin fóru fram var Kristján Gunnar í gæsluvarðhaldi á grundvelli rannsóknarhagsmuna. Taldi lögreglan að á því stigi hafi rannsókn hennar verið á viðkvæmu stigi. Lögreglan getur beint kröfu til dómara um að réttargæslumenn eða verjendur verði leystir frá störfum ef þeir hafa hindrað rannsókn máls eða brotið gegn starfsskyldum sínum á annan hátt.
Blaðið segir að nýlegt fordæmi sé til um kröfu lögreglu á þessum grundvelli. Þá hafði verjandi tjáð sig við fjölmiðla um sakamál þegar rannsókn þess var á viðkvæmu stigi. Málið fór til Hæstaréttar sem féllst ekki á kröfu lögreglunnar. Í dómsniðurstöðu sagði að ekki sé hægt að fallast á kröfuna „nema verjandi hafi hindrað eða tiltekin líkindi standi til að hann muni hindra rannsókn svo einhverju máli skipti fyrir hana. Þá þurfi brotið að vera þess eðlis að það geti að einhverju marki haft áhrif á málsmeðferðina“.
Vísað var til þagnarskyldu verjanda en hún tekur einnig til réttargæslumanna. Hún nær að sögn Hæstaréttar ekki aðeins til þess sem skjólstæðingur trúi viðkomandi fyrir heldur einnig til annarra atriða sem hann kemst að þegar hann sinnir starfi sínu og eru almenningi ekki kunn. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu í málinu að verjandinn hefði brotið þagnarskylduákvæðin þegar hann upplýsti um afstöðu skjólstæðings síns til sakargifta í viðtali við Fréttablaðið. Rétturinn féllst þó ekki á kröfu lögreglunnar um að honum yrði vikið frá störfum þar sem ekki þótti sýnt á að ummælin hefðu haft mikil áhrif á rannsókn málsins. Fréttablaðið segist hafa heimildir fyrir að þetta dómafordæmi hafi orðið til að lögreglan ákvað að aðhafast ekkert í máli fyrrnefndra réttargæslumanna.
