Davíð Oddson, ritstjóri Morgunblaðsins, kvartar sáran yfir því að ekkert megi lengur í Reykjavíkurbréfi blaðsins í dag. Hann furðar sig á því að orðið negri sé ritskoðað víða og segir þá vitleysinga sem kvarta undan skopmyndum Helga Sig, þó hann sé að vísu ekki nefndur á nafn. Ítrekað hefur verið greint frá því að fólki hafi verið misboðið yfir myndum hans. Davíð reyndar viðurkennir að það hafi gerst að myndir sem hann hafi teiknað hafi ekki þótt við hæfi að birta.

„Stundum hafa pólitískir vitleysingar (afsakið orðalag) hlaupið froðufellandi af réttlætiskennd, en hún er í bland við pólitík með leiðigjörnustu fyrirbærum, og fullyrt og fordæmt ógeðslegt hugarfar ritstjóra blaðsins sem brotið hafi öll lögmál mannlegs siðferðis með birtingu þessarar myndar eða hinnar sem réttlætiskenndinni þóknaðist ekki. Og stundum er þar innan um og saman við fólk sem veit betur og ætti að þekkja hvernig þau blöð hegða sér sem sjálf þykjast fremri en önnur í þessum heimi. Síðastliðin 10 ár og örugglega næstu áratugina þar á undan hafa ritstjórar eða þeirra næstu menn aldrei „pantað mynd“ af neinu tagi eða neinu tilefni. Þeirra er að ráða menn með næmt auga og handbragð í bland við sinn eigin húmor en ekki ritstjóranna,“ segir Davíð.

Sjá einnig: Steindór segir skopmynd Morgunblaðsins í dag viðbjóð: „Ég læt andlitið hans fylgja með“

Hann segir að ef eitthvað er þá sér hann eftir því að hafa ekki birt myndirnar. „Á þessum 10 árum hefur það komið tvisvar eða þrisvar fyrir að fyrrnefndir hafi bent á að mynd mætti huganlega misskilja í viðkvæmu andrúmslofti eða spurt hvort rétt væri að hugleiða framsetningu af öðrum ástæðum. Í þeim örfáu tilvikum hefur komið fyrir að mynd hafi verið lagfærð eða önnur verið send.
Þrátt fyrir að athugasemdir af þessu tagi séu svo fágætar er ekki einu sinni víst að þær hafi, eftir á að hyggja, endilega verið réttmætar,“ segir Davíð.

Hann heldur svo áfram og kvartar undan ritskoðun í fjölmiðlum. „Af breskum og bandarískum blöðum sést að þar gefa menn sér miklu rýmra svigrúm og ganga lengra í að
gefa sitthvað í skyn, en gert er hér. Þó er í Bandaríkjunum ríkjandi ótrúlegur tepruskapur í ljósvakamiðlum um annað sem erfitt er fyrir Evrópumenn að skilja. Þannig háttar þar að ýmsir
þættir, sem eru sendir út í beinni útsendingu, eru það ekki endilega. Þeir eru með innbyggða seinkun svo hægt sé í tæka tíð að láta „bíbb“-hljóð heyrast í stað orða sem pólitískur rétttrúnaður eins og hann stendur það augnablikið bannar opinbera brúkun á,“ segir Davíð.

Hann nefnir sem dæmi orðið „negro“. „Fyrir kemur að viðmælendur eru svo vaskir í vaðli sínum að „bíbbin“ eru fleiri en orðin sem sleppa út. En vandinn er sá, að þegar ritskoðunarbíbbið kemur þá heyra vanir áheyrendur af samhenginu eins og þar sé sagt „shit“, „negro“ eða eitthvað annað af mörgum bannorðum. Það er því ekki nóg með að bíbbið sé hvimleitt heldur er það sennilega gagnslaust. Þegar sýknudómurinn yfir O.J. Simpson birtist loks þá var sagt í öllum ljósvakamiðlum að Clinton forseti hefði misst út úr sér orðið „bíbb“ þegar hann heyrði úrskurðinn. Enginn spurði um hvað forsetinn hefði sagt orðrétt,“ segir Davíð.

Davíð rifjar svo sjálfur upp þegar það var gagnrýnt þegar hann kallaði þáverandi forseta Bandaríkjana múlatta: „Hann sagði jú „bíbb“ svo það gat ekki skýrara verið. Einhver annar hefði kannski sagt viljandi eða óviljandi sama bíbb og Clinton, en bætt við í æsingnum „negradöfullinn sýknaður“ eða öðrum álíka óhroða. Í „beinni“ útsendingu hefði það hljómað þannig: Bíbb, bíbb, bíbb sýknaður. Og allir hefðu vitað hvað bíbbromsan þýddi og hún því í rauninni vita gagnslaus. Og ekki verður betur séð en að sífellt sé að bætast í orðafjöldann sem útleggst sem bíbb. Enda er þetta ekki gert í kvikmyndum. Þar tala penir menn eins og persónur Eastwoods og Wayne og allt niður í viðurstyggilegustu skúrka, án þess að bíbbvörnum verði við komið. Ef fjölmiðlaritskoðunin væri brúkuð á bíó heyrðist iðulega ekkert nema bíbb, með samtengingum á stangli. En væri þannig ritskoðuð mynd sýnd með skriflegum íslenskum texta hér á landi yrði allt bíbbið áfram þýtt á gullaldaríslensku. (Nema orðið múlatti yrði bíbbað til að særa ekki bíbb og stjúpu hans).“