Víða á samfélagsmiðlum er umræðan að aukast um svokallaðan hóbósexúalisma. Það er slanguryrði yfir samband fólks sem er ekki af einlægum áhuga á að vera saman heldur af praktískum ástæðum. Vegna húsnæðisskorts víða í heiminum hafi hóbósexúalismi aukist til muna.
Hér á Íslandi hefur gjarnan verið talað um plastpokamenn, eða plastpokakarla. Það er ákveðna týpu af mönnum sem eignast unnustur, mæta með allar sínar eigur í einum plastpoka og setjast að heima hjá henni en eru ekki tilbúnir að festa eða dýpka sambandið til lengri tíma. Þetta hugtak hefur verið til síðan á níunda áratug síðustu aldar.
En hið íslenska hugtak nær ekki alveg yfir það sem talað er um því að það einskorðaðist við karla. Hóbósexúalismi er víðara hugtak.
En hvað er hóbó? Hér á Íslandi myndum við kannski telja hóbó einfaldlega vera róna eða útigangsmann. En eins og greint er frá á síðunni Stellar þá var orðið hóbó notað fyrst á nítjándu öld í Bandaríkjunum yfir einhvern sem ferðaðist um og tók að sér störf í smá tíma, rétt til að komast af og njóta lífsins. Flakkari, sem átti fáar eigur, og ferðaðist gjarnan um sem laumufarþegi á járnbrautarlestum.
Hóbóar, gátu verið bæði karlar og konur, þeir þróuðu með sér sitt eigið tungutak og sitt eigið myndmál. Kvikmyndastjarnan Charlie Chaplin túlkaði gjarnan hóbó í kvikmyndum sínum.
Að vera hóbósexúal er ekki kynhneigð heldur ákvörðun um að vera í samband til þess að geta búið einhver staðar. Jafn vel verið í þessum samböndum í langan tíma. Þetta eru ekki aðeins afætur sem vilja lifa á mökum sínum heldur eru þeir reiðubúnir að leggja af mörkum til heimilisins og rekstur húsnæðisins. Fyrsta hugsunin er þó að eiga heimili frekar en að eiga fjölskyldu.
Talið er að hóbósexúalismi hafi aukist mjög á Vesturlöndum á undanförnum áratug eða svo. Er það einkum rakið til húsnæðiskrísu sem er orðið viðvarandi vandamál í Norður Ameríku, Evrópu og Ástralíu. Á þetta sérstaklega við í stórum borgum. Það er einfaldlega orðið of erfitt og of dýrt fyrir ungt fólk að koma þaki yfir höfuðið. Sérstaklega ungu einstæðu fólki.
Þá rímar samanburðurinn við hóbóana ágætlega. Það er að þeir spruttu upp á erfiðum og róstusömum tímum í sögu Bandaríkjanna, svo sem eftir þrælastríðið, heimsstyrjaldir eða kreppuna miklu. Fólk sem fann sig ekki eða varð undir þegar samkeppni kapítalismans harðnaði. En þetta voru ekki letingjar eða afætur heldur fólk sem hafði sjálfsbjargarviðleitni rétt eins og hóbósexúalistar í dag.
Hins vegar má segja að sambönd hóbósexúalista séu ekki alltaf heiðarleg. Því oft dylja þeir þá staðreynd fyrir maka sínum, sem heldur oft að um alvöru ástarsamband sé að ræða. Þá geti jafn vel verið mjög erfitt að átta sig á þessu. Ert þú kannski í sambandi með hóbósexúalista?
