fbpx
Mánudagur 19.maí 2025
Fókus

„Ég er að æfa mig í að hlusta á hvar ég vil segja já“

Fókus
Mánudaginn 19. maí 2025 11:50

Halldóra Geirharðsdóttir. Mynd/Eyþór

Ekki missa af Helstu tíðindum dagsins í pósthólfið þitt

Lesa nánar

Halldóra Geirharðsdóttir leikkona segist finna nýja orku eftir að hún sleppti örygginu og sagði upp í Borgarleikhúsinu eftir 30 ára starf. Halldóra, sem er nýjasti gesturinn í podcasti Sölva Tryggvasonar, talar í þættinum um listina og það hvernig leikarar þurfi að finna leiðir til að endurnýja drifkraftinn þegar leikverk ganga vel.

„Þegar erindið er mikið og maður er að byrja leiksýningu eða verk, getur maður gengið býsna lengi á erindinu. Fyrstu 20-30 sýningarnar getur maður gengið á erindinu og drifkrafturinn kemur þaðan. Það er ofboðslegt afl að eiga stórt erindi og gefur manni mikinn kraft. En þegar það tímabil er búið getur oft verið erfitt að finna innblásturinn og þá þarf maður að leita inn á við og finna leiðir til að endurnýja sig,” segir Halldóra, sem þekkir þetta vel af eigin raun, meðal annars þegar hún lék 244 sýningar af leikverkinu 9 líf í Borgarleikhúsinu:

„Spurningin sem ég þurfti að spyrja mig var hvernig ég gæti afhent jafngóða frammistöðu þrátt fyrir líkamlegar og andlegar hindranir. Allir borga 13 þúsund kall fyrir miðann á sýninguna og eiga rétt á jafngóðri sýningu og frammistöðu frá mér. Stundum þurfti ég að finna leiðir til að tengjast þakklætinu, eins og í eitt skiptið þegar ég var á leiðinni á sýningu og sá árekstur á leiðinni. Þá fékk ég mikið þakklæti yfir því að vera á lífi og gat notað það sem innblástur til að finna innilegt þakklæti yfir því að fá að vinna þessa vinnu. Aðalatriðið er að finna leiðir til að komast í ferska uppsprettu af innblæstri og drifkrafti aftur og aftur þegar nýjabrumið er ekki lengur til staðar.”

„Ég er að æfa mig í að hlusta á hvar ég vil segja já“

Halldóra fer í þættinum yfir líf sitt núna, sem er talsvert frábreytt því sem áður var, eftir að hún sagði upp störfum í Borgarleikhúsinu:

„Ég hef verið að skoða undanfarið hvernig ég vil hafa líf mitt og hvað ég vil gera. Ég er búin að segja upp í leikhúsinu eftir 30 ár og finnst frábært að lifa þessu „freelance” lífi núna. Síðast þegar ég sagði upp endaði það á að verða eins árs launalaust leyfi, en núna ákvað ég að segja alveg upp samningnum og láta ekki neitt bíða mín. Ég vil ekki hafa neina öryggislínu sem bíður mín og ég finn að það að sleppa alveg örygginu leysir einhverja nýja orku úr læðingi. Ég er að æfa mig í að hlusta á hvar ég vil segja já og gera það sem mig langar að gera. Ég er að gera fullt af skemmtilegum hlutum, en það koma stundum vikur þar sem er svo mikið á borðinu að ég hef aldrei haft jafnmikið að gera. Kosturinn við þetta líf er að ég á „já-in” og ég ræð hvað ég tek að mér, en ókosturinn getur verið að maður er tættur og er búinn að raða of miklu á dagskránna. Ég er enn að læra inn á að finna þetta gullna jafnvægi eftir að ég varð sjálfstætt starfandi.”

Heimsreisan

Halldóra og Sölvi fara í þættinum yfir tímabilið þegar hún fór í heimsreisu með alla fjölskylduna, þar sem þau voru á flakki í rúma 10 mánuði.

„Ég var svo heppin að vera með góðan þerapista á þessum tíma, sem hvatti mig til að láta verða af þessu. Ég áttaði mig á því að þetta væri heilbrigður draumur sem ég ætti að láta verða af. En það tók í raun 8 ár frá því að þessi hugmynd kviknaði og þar til hún varð að veruleika. Það var eiginlega ekki fyrr en ég kom út af skrifstofunni hjá leikhússtjóranum og hafði sagt upp tímabundið sem ég áttaði mig á því að þetta gæti orðið að veruleika. Við tókum 10 mánuði í heimsreisu öll fjölskyldan og það var stórkostlegt. Að borða allar máltíðir dagsins með börnunum sínum í nánast heilt ár og vera í svona miklum samvistum með þeim. Fyrir vestrænar manneskjur er það alveg einstakt. Það var gaman fyrst að tékka í boxin, en svo náðum við að komast inn í þennan „slow travel” fíling og þar fórum við að fá miklu meira út úr ferðinni. Það að vera svona lengi frá sínu venjulega umhverfi strekkir á tímaboganum og á einhverjum punkti nær maður því að raunverulega njóta þess að vera bara í núinu og lifa einn dag í einu. Þegar við komum til frönsku pólýnesíu í Kyrrahafinu fóru börnin aftur í skóla og þá fyrst hafði ég mikinn tíma þegar ég fór úr stöðugu mömmuhlutverki. Þá sat ég uppi með sjálfa mig og það var fyrst mikil angist þar sem mér fannst að ég ætti að vera á Íslandi að æfa einhver hlutverk eða vera að gera eitthvað. En svo fór ég bara að hanga í hafinu og láta mér leiðast og smám saman fór eitthvað mjög fallegt að gerast. Ég var fyrst alltaf að rífa mig úr núinu, en þegar það var búið að hægja nógu mikið á mér gerðist allt í einu eitthvað kraftaverk.”

Hægt er að nálgast viðtalið við Halldóru og öll viðtöl og podköst Sölva Tryggvasonar inni á solvitryggva.is

Athugasemdir eru á ábyrgð þeirra sem þær skrá. DV áskilur sér þó rétt til að eyða ummælum sem metin verða sem ærumeiðandi eða ósæmileg. Smelltu hér til að tilkynna óviðeigandi athugasemdir.

Fleiri fréttir

Mest lesið

Nýlegt

Fókus
Fyrir 2 dögum

Íslensk friðarljóð sungin í fyrrum hergagnaverksmiðju í Austur-Berlín

Íslensk friðarljóð sungin í fyrrum hergagnaverksmiðju í Austur-Berlín
Fókus
Fyrir 2 dögum

Sirrý fór á húsbíl um Vestur-Evrópu og skrifaði handbók fyrir húsbílafara

Sirrý fór á húsbíl um Vestur-Evrópu og skrifaði handbók fyrir húsbílafara