Orðið á götunni er að það geti verið erfitt fyrir millistéttina að velja lið í komandi kjaraviðræðum. Öðrum megin höfum við hóp sem hefur rétt fyrir sér að það gangi ekki til eilífðar að leyfa stjórnendum, embættismönnum og kjörnum fulltrúum að hækka laun sín margfalt á við það sem býðst í venjulegum atvinnuauglýsingum. Á hinn bóginn er mikil hætta á því að launahækkanirnar verði étnar upp af verðbólgu, öll verð hækki og verðtryggð húsnæðislán sömuleiðis.
Önnur hliðin gerir fátt annað en að hamra á hvað laun sumra séu há á meðan hinir tala um stöðugleika. Eins og staðan er í dag þá bendir fátt til annars en að umræðan byggi á nákvæmlega sömu rökum ef atvinnurekendur sigra kjaraviðræðurnar, en ef verkalýðshreyfingin sigrar þá munu allir beina spjótum sínum að þeim ef það þarf aftur að fara leiðrétta lánin. Stóri fíllinn í stofunni, sem flestir reyndar sjá, sjá er skortur á ódýru húsnæði.
Orðið á götunni er nú sé tækifæri fyrir stjórnmálamenn að koma fram með almennilegar lausnir á húsnæðisvandanum, jafnvel pakka sem ríkisstjórnin gæti ekki hafnað, þó það væri bara til að viðhalda stöðugleika. Sá pakki gæti innihaldið tímabundna hreinsun á reglugerðum, hræódýrar lóðir við höfuðborgina í samstarfi við vinveitt sveitarfélag og hressilegan skattaafslátt á þá sem eru tilbúnir að byggja nokkur þúsund litlar ódýrar íbúðir.
Verkafólk gæti þá hugsanlega flutt á milli staða, elítan þarf ekkert að óttast á meðan og allir eru ánægðir nema þeir sem verða aldrei ánægðir. Slík tækifæri koma ekki á hverjum degi.
