Sigurjón Hafsteinsson, íbúi í Reykjanesbæ og pistlahöfundur í Morgunblaðinu, segir að kannski hefði bara verið betra fyrir íslensk heimili, ellilífeyrisþega og öryrkja að vera áfram undir dönsku krúnunni. Sigurjón hefur fengið nóg af stöðunni hér á landi og telur að stutt sé í næsta hrun heimila.

Sigurjón skrifar aðsenda grein í Morgunblaðið í dag þar sem hann birtir áskorun sem hann skrifaði á dögunum til formanna VR, Eflingar og VLFA á Facebook.

Spurði hann þessa forystumenn hvort viðkomandi væri tilbúinn að standa með undirskriftalista á Ísland.is með áskorun á Alþingi þess efnis að taka húsnæðisliðinn úr vísitölunni og setja lög á Seðlabanka Íslands þess efnis að festa vexti í 3%.

„Við þetta má bæta að af­nema ætti strax krónu-á-móti-krónu-skerðingu á elli­líf­eyr­isþega og ör­yrkja, gef­um þessu góða fólki tæki­færi á að skapa sér tekj­ur meðan það hef­ur heilsu og vilja til án þess að slíkt skapi skerðingu bóta fyr­ir viðkom­andi.“

Gat komið á fleyið

Sigurjón telur að ef nægur fjöldi undirskrifta myndi berast kæmi þrýstingur á stjórnvöld að gera rétt fyrir skuldug heimili og fjölskyldur landsins, leigjendur, öryrkja og ellilífeyrisþega. Hann telur að framhaldið sé ekki sérstaklega bjart hér á landi.

„Ég tel að við séum kom­in að þeim tíma­punkti að stutt sé í næsta hrun heim­ila og fjöl­skyldna með sama áfram­haldi, ég er þess reynd­ar full­viss að Alþingi, Hags­muna­sam­tök heim­il­anna, umboðsmaður skuld­ara o.fl. hags­muna­hóp­ar séu al­veg meðvituð um stöðuna en því miður ger­ist ekki neitt þrátt fyr­ir að við eig­um öll að vera á sama báti. Nú er kom­in sú stund að gat er komið á fleyið og henda skal björg­un­ar­bátn­um út, engu að síður er eins og það hafi aldrei verið gert ráð fyr­ir slík­um björg­un­ar­pakka fyr­ir of­an­greinda hópa fólks og segja mér fróðari menn að það ger­ist ekki neitt meðan björg­un­ar­stjór­inn um borð er hand­bendi vog­un­ar­sjóða hrægamma og annarra sér­hags­muna­hópa, skilj­an­lega, vildi ein­hver sagt hafa.“

Líkir Íslandi við Kúbu

Sigurjón segist eflaust ekki vera einn um það að hafa velt fyrir sér muninum á Íslandi, sem oft er nefnd Kúba norðursins, þegar líkja á saman stjórnarháttum, réttlæti og lýðræði þessara landa. Eftir að hafa fagnað fullveldi þjóðarinnar undan dönsku krúnunni hafi ein mesta stéttaskipting hafist sem sögur fara af. Nefnir hann fiskveiðiauðlindina í því samhengi. Segir hann að Ísland ætti vel að gera verið ein auðugasta þjóð heims með gleðistuðul upp á 10.

„Þess í stað er ansi margt í innviðum og grunnþjón­ustu okk­ar þjóðar sem minn­ir á sam­hengið Ísland sem Kúba norðurs­ins, t.a.m. mál­efni sem snúa að vaxta­okri fjár­mála­stofn­ana, sem er ekki neitt annað en bein árás gegn heim­il­um og fjöl­skyld­um, elli­líf­eyr­isþegum og ör­yrkj­um.“

Sigurjón segir það verra að fólk er orðið svo meðvirkt um stöðuna en enginn geri neitt til að sporna við þróuninni.

„Hver veit, kannski hefði bara verið betra fyr­ir ís­lensk heim­ili, elli­líf­eyr­isþega og ör­yrkja að vera áfram und­ir dönsku krún­unni með verðbólgu und­ir einu pró­senti eins og staðan er í dag þar sem all­ir eru ánægðir, óháð ætt, stöðu eða inni­stæðu banka­reikn­ings hvers og eins. Er ekki kom­inn tími til að þjóðin gyrði sig í brók og standi sam­an gegn þess­ari þróun sem átt hef­ur sér stað?“

Sigurjón segir að lokum að boltinn sé hjá forystu verkalýðsins. „Lát­um ekki bjóða okk­ur krón­ur eða pró­sent­ur í kom­andi kjara­samn­ing­um meðan maður­inn í Seðlabank­an­um tek­ur það marg­falt til baka sem beina gjald­töku á kostnað kjara­samn­ings til handa litla launa­mann­in­um.“