Teitur Björn Einarsson þingmaður Sjálfstæðisflokksins segir að ef raunverulegur vilji sé til þess að treysta atvinnuskilyrði, auka starfsöryggi starfsfólks og auka byggðafestu þá eigi lækkun veiðigjalda að koma til greina. Ákvörðun HB að loka bolfiskvinnslu á Akranesi og segja upp 93 starfsmönnum var rædd á Alþingi í dag undir liðnum störf þingsins.

Sagði Teitur Björn það ekki ofsögum sagt að áformin séu mikið reiðarslag og mikið áfall fyrir starfsfólkið og íbúa. Í stærra samhenginu sé því miður hætt við að þetta verði ekki einangrað tilvik:

Mikil hækkun launa, veruleg styrking krónunnar, háir vextir setja fjölmargar fiskvinnslur í verulegan vanda víða um land og það er ekki hægt að horfa fram hjá því að gjöld á atvinnuveginn umfram aðrar útflutningsgreinar eru íþyngjandi, gjöld sem leggjast sérstaklega þungt á lítil og meðalstór fiskvinnslufyrirtæki á landsbyggðinni. Ef það er raunverulegur vilji til þess að treysta atvinnuskilyrði, auka starfsöryggi starfsfólks og auka byggðafestu hlýtur lækkun þeirra að vera einn valkostur sem er í stöðunni,

sagði Teitur Björn á Alþingi í dag.

Lilja Rafney Magnúsdóttir þingmaður Vinstri grænna svaraði Teit og sagði að vegna ákvörðunar HB Granda þurfi stjórnvöld að horfast í augu við að kvótakerfið hafi skapað atvinnuóöryggi hjá þeim sem starfi í kringum sjávarútveg:

Svona blasir þetta við og menn geta ekki endalaust sagt að þetta sé ekki kvótakerfinu að kenna. Kvótakerfið virkar eins og blóðtappi sem hrekkur út um allt samfélagið. Einn daginn er það Flateyri, annan daginn Þingeyri og síðan eru það Þorlákshöfn, Vestmannaeyjar, Akranes — það veit enginn hvar þessi blóðtappi lendir næst. Svo koma menn, eins og háttvirtur þingmaður Teitur Björn Einarsson, og tala um að lækka veiðigjöld á Granda, að það þurfi að bregðast við og lækka veiðigjöld á Granda. Hvers konar brandari er það að vera að tala um þetta í þessu samhengi?