Sigmundur Davíð Gunnlaugsson þingmaður Framsóknarflokksins segir það gæta tvískinnungs að ætla að einkavæða bankana á „faglegan og traustan“ hátt þegar ríkið hafi fagnað sölu Arion banka til vogunarsjóða. Segir Sigmundur á Fésbók að ný eigendastefna ríkisins á fjármálafyrirtækjum ekki neina tímamótaendurskoðun á íslenska fjármálakerfinu en henni hafi hins vegar verið laumað í birtingu:

Loksins hefur eigendastefna stjórnvalda fyrir bankana verið kynnt (eða laumað í birtingu á netinu í júlí). Fjármálaráðherrann sá ekki ástæðu til að gera mikið úr kynningu stefnunnar enda er hún að mestu almenn lýsing á því að bankarnir eigi að vera vel reknir, huga að umhverfismálum osfrv,

segir Sigmundur. Segir hann eigendastefnu ríkisins á bönkunum ekki neina tímamótaendurskoðun á íslenska fjármálakerfinu en umfjöllunin um sölu bankanna sé hins vegar merkileg.

Hún á víst að vera „fagleg og traust“. En til stendur að einkavæða alla banka sem ríkið á hlut í en halda þó eftir 34-40% í Landsbankanum. Með sölu bankanna er stefnt að því að ná þremur markmiðum um eignarhald. Markmiðin þrjú eru að bankarnir verði „til framtíðar í fjölbreyttu, heilbrigðu og dreifðu eignarhaldi.“ Í næstu setningu kemur svo fram að með „dreifðu eignarhaldi“ sé átt við fjölbreytt eignarhald. Semsagt tvö markmið, heilbrigt og fjölbreytt eignarhald.

Efast Sigmundur Davíð að þessi markmið náist ef miðað sé við sölu ríkisins á Arion banka í vor:

Þetta frá ríkisstjórn sem ekki aðeins samþykkti, heldur fagnaði, sölu stærsta bankans, Arion banka (sem ríkið var óbeint að selja) til hóps af tengdum og einsleitum vogunarsjóðum. „Bónusakónganna“. Aðila sem látið hafa finna fyrir sér í íslenskri pólitík og víðar á hnettinum. Aðila sem enginn veit hverjir standa á bak við og enn síður hvað þeir ætla sér að gera við stærsta banka landsins.

Sem sagt örugg og traust sala fjármálafyrirtækja sem skilar sér í heilbrigðu og fjölbreyttu eignarhaldi?