Í bílnum er ég að hlusta á þýska jóladiskinn sem ég keypti fyrir nokkrum árum. Eins og segir um hann, þetta er fyrir tíma crossover – þarna voru jólalög háklassísk eða komin úr sálmabókinni. Upptökurnar eru frá 6. og 7. áratugnum, þarna eru drengjakórar og dísætir sópranar.

Þetta er ekki góð tónlist til að hafa undir stýri. Maður hverfur inn í hálfgerða leiðslu, gleymir sér á ljósum – það er flautað á mann.

Hugurinn leitar aftur í mið-evrópskar borgir, þar sem eru gömul hús og upplýstir gluggar, brakar í snjó, fólk er vel en fallega klætt, ilmur af brenndum kastaníuhnetum og glühwein.

Dálítið annað en íslensk jólalög þar sem er svo oft verið að öskra á mann: JÓOOLLL og JÓOOOLAAA.

Það er tónlist sem er hönnuð til að spila í Kringlunni og Smáralind.

Á jóladisknum góða frá Deutsche Grammophone syngja meðal annarra Maria Stader, Fritz Wunderlich, Herman Prey, Gundula Janowitz, Irmgard Seefried og Dietrich Fischer-Dieskau. Þetta er mjög þýskt og sætt – svo maður gleymir sér í jólaumferðinni. En það er kannski ekki gott?