Það er nokkuð síðan að birtist í tímaritinu The Atlantic  merkileg grein um breyttan tíðaranda. Greinin hefur síðan verið mikið rædd, enda er þar spurt stórra spurninga.

Þarna segir að árþúsundskynslóðin – þ.e. aldurshópurinn sem var að alast upp í kringum 2000 – hafi ekki áhuga á neyslumynstri foreldra sinna. Netið breytir líka miklu í þessu sambandi.

Þetta er fyrsta kynslóðin sem er alin upp við internetið frá blautu barnsbeini, að vera sítengdur við alla veröldina í gegnum tölvu. Góðar tengingar eru semsagt mjög mikilvægar.

En bílar eru það ekki. Bílaframleiðendur í Bandaríkjunum eru í mestu vandræðum með hvernig eigi að selja þessu unga fólki bíla. Reynt hefur verið að markaðssetja smábíla fyrir það – jafnvel dreifa ókeypis bílum til áhrifamikilla bloggara – en allt kemur fyrir ekki.

Miklu færri ungmenni í Bandaríkjunum eru með bílpróf nú en var á síðustu öld. Aðrir nota mikið bíla sem eru leigðir til stutts tíma, eins og Zipcars – það er einfaldlega hægt að komast undir stýri á svoleiðis bíl á stuttum tíma með hjálp farsíma.

Þessi kynslóð er líka að kaupa sér hús í miklu minna mæli en áður – fjöldi húsnæðislána hefur hríðfallið. Ástæðurnar eru auðvitað efnahagslegar, en þetta tengist líka lífstíl – áhuginn á að eignast hús í úthverfum er ekki samur og áður.

Bandaríska hagkerfið byggir á neyslu. Nú velta menn því fyrir sér hvort þetta eru varanlegar breytingar á lífsháttum eða hvort árþusundskynslóðin eigi eftir að taka við sér í neyslunni?