Stjórnmálaflokkarnir vita ekki sitt rjúkandi ráð í því ástandi sem ríkir núna.

Einn flokkur lætur frambjóðenda sinn synda yfir Fossvog, annar gefur blöðrur og pylsur við sundlaugar, ég sá myndir frá þriðja flokknum þar sem frambjóðendur voru að grilla. Gerir ekkert annað en að staðfesta hvað þetta er æpandi innantómt.

Ótrúlega mörgu fólki virðist hrylla við að kjósa gömlu flokkanna. Fylgi Besta flokksins rýkur upp, ekki vegna þess að fólk langi endilega að kjósa Besta flokkinn, heldur vegna þess að ekkert annað er í boði.

Besti flokkurinn veit hins vegar ekki lengur hvort hann er grín eða alvara – það gæti gert honum dálítið erfitt fyrir.

Fjórflokkakerfið hefur staðið af sér mörg áhlaup á Íslandi. Sumir hafa haldið því fram að það sé nánast inngróið í þjóðarsálina. Samt er ljóst að flokkarnir endurspegla engan veginn málefnaátök í íslensku samfélagi.

En nú er það í mjög miklum vanda. Flokkarnir eru með fólk innanborðs sem eru hálfgerðar vofur – zombies – og vita ekki hvernig á að taka á því. Sumir hafa tekið upp á því á sitt eindæmi að láta sig hverfa tímabundið. Aðrir eru undir miklum þrýstingi, en forystumenn flokkanna vita ekkert hvernig á að bregðast við.

Maður spyr: Gæti hópur sæmilega  skikkanlegs fólks sem tekur sig saman um framboð og skipuleggur sig vel ekki farið langleiðina með að ná völdum í Reykjavík – og jafnvel á landinu öllu? Og þá er ég ekki að meina byltingu, heldur einfaldlega sigur í kosningum.