Einn hlutur er furðu sjaldan nefndur varðandi hrunið – það er þáttur endurskoðendanna.

Þeir störfuðu undir fínum nöfunum eins og PwC, Deloitte og KPMG – og skrifuðu upp á skýrslur sem voru úr öllum tengslum við raunveruleikann.

Endurskoðendur eiga að stíga á hemlana ef rekstur fyrirtækja er að fara út yfir viðurkennd mörk. Það gerðu þeir ekki hérna – þvert á móti, þeir mökkuðu með.

Hér er athyglisverð frétt um hvernig stjórnarformaður PWC hefur neitað að koma í skýrslutöku hjá slitastjórn Landsbankans. Það þarf að draga hann til að gafa skýrslu með dómsúrskurði.

Svo er makalaust hvernig endurskoðendabransinn flýtur ofan á. Endurskoðendur unnu við að fegra bókhald fjármálastofnanna fyrir hrun. Eftir hrun vinna þeir við að sortera í gegnum rústirnar – hjá þeim er allt í blóma.

Þarf að minna á að endurskoðunarfyrirtækið Arthur Andersen leið undir lok við hrun Enron – það hafði tekið þátt í að kokka bækurnar í þeirri miklu svikamyllu.