Það er náttúrlega langsótt hjá Jóhönnu að öfl úr Sjálfstæðisflokki og Framsókn fari að stofna nýjan flokk með Samfylkingunni.

Hins vegar er vel hugsanlegt að hér gæti orðið til flokkur aðeins hægra megin við miðju sem væri Evrópusinnaður – flokkur sem væri áþekkur Venstre í Danmörku.

Þar er stóra eyðan í íslenskum stjórnmálum. Þangað gæti líka farið fólk úr Samfylkingunni og fólk sem hefur ekki fundið sér flokka – það er engin ástæða til að hringja alltaf í Þorstein Pálsson þegar rætt er um slíkan flokk.

Hins vegar er þetta ekki alveg út í bláinn hjá Jóhönnu að því leyti að Evrópumálin eiga eftir að reyna mjög á Sjálfstæðisflokkinn og Framsókn. Þau gætu jafnvel klofið báða flokkana. Evrópusinnum er varla vært þar inni.

Margt bendir til þess að samninganefnd Íslands gæti komið með ágætan samning heim – þar sem væri þokkaleg úrlausn á helstu ágreiningsmálunum, sjávarútvegi, landbúnaði og gjaldmiðli.

Það mun reyna enn meira á þessa flokka – þau rök sem hafa mest verið notuð upp á síðkastið, að ESB sölsi undir sig auðlindir og að aðild myndi eyðileggja fyrir okkur tækifæri á norðurslóðum, standast ekki mikla skoðun.

Þau lönd sem við berum okkur helst saman við í Evrópu eru líka búin að ná góðum efnahagsbata – það þýðir ekki benda endalaust á lönd sem algjörlega klúðruðu efnahag sínum eins og Írar og Grikkir. Á meðan dragast lífskjörin á Íslandi aftur úr.

Það er semsagt ekki ólíklegt að fylgi við aðild aukist á næstunni – og það vita andstæðingar hennar. Þeir náðu hins vegar ekki að rjúfa ferlið með því að koma því til leiðar að aðildarviðræðum yrði hætt – og nú er það um seinan.