Trú í skólum er vandmeðfarið mál.

Það fjarar undan kirkjunni á Vesturlöndum og æ fleiri eru efasemdamenn eða trúlausir, og svo eru hinir hálfvolgu og þeir sem leiða bara ekki hugann að þessu lengur.

Eftir því sem vísindin þróast er erfiðara að samsama þetta – við höfum annars vegar kristna trú sem setur manninn í miðjuna, segir að Kristur hafi dáið á krossinum til að bjarga mannkyninu, til að vera alvöru kristinn maður verður maður að fallast á það. Það er sjálfur kjarninn.

Svo höfum við alheim sem er sagður vera 13,7 milljarða ára gamall, Vetrarbrautina okkar sem ein sér hefur kannski 200 milljarða stjarna og geim þar sem eru 100 milljarðar vetrarbrauta. Kenningar sköpunarsinna duga skammt til að skýra þetta – efasemdirnar fæðast snemma, hjá mörgum strax á barnsaldri. Það er erfitt að sjá manninn sem miðdepil þessa – nema þetta sé allt ein allsherjar blekking, sjónarspil.

Hver er þá sannleikurinn í þessu öllu? Og hversu rík á sannleikskrafan að vera – gagnvart kirkjunni? Stundum finnst manni eins og prestarnir trúi ekki lengur sjálfir.

Það er fullyrt að kristið siðferði sé æðra öðru – að rétta leiðin til að kenna siðferði sé í gegnum boðorðin tíu eða dæmisögur Jesú.

En nú er því haldið fram, á þessum trúlitlu tímum, að ofbeldi hafi aldrei verið minna í heiminum og aldrei færri stríð – fordómar og kynþáttahatur séu á undanhaldi, og við lifum á tíma kvenfrelsis.

Trúarbrögð eiga auðvitað að vera partur af uppfræðslu í skóla. Börn þurfa að kunna skil á helstu sögunum úr Biblíunni, einfaldlega vegna þess að þær eru lykill að skilningi á svo mörgu í bókmenntum Vesturlanda og menningu. Við getum tekið söguna um Abraham og Ísak og flóttann úr Egyptalandi sem hafa verið notaðar á ótal vegu í bókmenntum og heimspeki – eða söguna um Lasarus.

En við skyldum ekki vanmeta ályktunargáfu barna. Sonur minn hefur verið að læra um trúarbrögð í skólanum. Hann komst að þeirri niðurstöðu að sér litist best á búddisma. Mér skildist á honum að honum fyndist búddisminn ekki vera jafn þröngur og kristnin og íslam sem hann var líka að læra um. Hann nefndi líka friðarboðskap og virðingu fyrir öllu sem lifir.

Um jólin mun hann væntanlega syngja Bjart er yfir Betlehem og Heims um ból – og litla sálminn eftir Helga Hálfdánarson sem er hafður yfir hér á heimilinu þegar fjölskyldan kemur saman á hátíðum. Trúin er svo víða í siðum okkar og menningu að það er mjög erfitt að koma sér upp mikilli prinsippfestu þegar hún er annars vegar.