Það eru óhrein öfl á ferli meðal mótmælenda á Austurvelli. Það er reyndar eins og gengur í svona mótmælum, það gleymist varla að í Búsáhaldabyltingunni var nokkur hópur sem kom á vettvang til að komast í ofbeldi. Það setti ljótan svip á Búsáhaldabyltinguna og var ekki slegið striki yfir það fyrr en mótmælendur tóku sér stöðu og beinlínis vörðu lögregluna fyrir árásum.
Ég sá fána með mynd kommúnistans Che Guevara á lofti – vitleysingar sem veifa merki hans ættu að kynna sér aðeins sögu kúbversku byltingarinnar. Og svo sér maður myndir þar sem sjást hakakrossfáni og fáni með merki nýnasista. Þetta virðist heldur ekki vera einsdæmi, ef marka má ljósmynd sem birtist á vef Eiríks Arnar Norðdahl. Þarna er semsagt á seyði fólk sem gælir við nasisma og fasisma.
Í raun væri mótmælendum sæmst að reyna að koma því burt, rétt eins og þegar tekið var á ofbeldisfólkinu í Búsáhaldabyltingunni. Þar mættu mótmælendur með appelsínugula liti til að lýsa vanþóknun á ofbeldi.
Þarna er lika hópur anarkista með svarta fána. Það er vinsælt að hafa horn í síðu anarkista og tala um að þeir efni til óláta, en þess eru fá dæmi í sögunni að þeir hafi unnið stórkostlegt tjón – og í raun síst hægt að amast við þeim.
Grein Eiríks er annars nokkuð skarpleg. Hann slær aðeins á talið um að þarna hafi verið „venjulegt fjölskyldufólk“. Því hvað er venjulegt fjölskyldufólk? Eiríkur skrifar:
„Annað finnst mér sýnu alvarlegra teikn í kringum þessi mótmæli – en það er þetta eilífa sífur um „fjölskyldufólk“ og „venjulegt fólk“ – því þar er einmitt komin ljóslifandi orðræða hins evrópska samtímafasisma. Nasistum var meira að segja tíðrætt um þetta – að þeir væru fulltrúi venjulegs fólks gagnvart útlenskum áhrifum, síonismanum, bolsévismanum, spilltum pólitíkusum, kapítalistum og elítunni. Og þannig er það ennþá – nema búið er að skipta út síonismanum fyrir íslamófasismann og bolsévismanum fyrir vinstrimenn almennt (og þá oft krata). Og þessi orðræða grasserar í kringum alla hægripopúlistaflokka í Evrópu – frá Front National til Sverigedemokraterna, frá Jobbik til Perussuomalaiset.
Stærstur hluti fólks er venjulegt fjölskyldufólk. „Byltingarsinnaði kommúnistinn“ Viðar Þorsteinsson er fjölskyldufólk. Anarkistinn Siggi Pönk er venjulegt fólk. Iðjuleysingjar eiga bæði börn og foreldra, systkini, frænkur og frændur og mæta í fermingarveislur. Meira að segja nýnasistarnir eru venjulegt fjölskyldufólk. Jóhanna Sigurðardóttir er venjulegt fjölskyldufólk.
Að halda því fram að einn hópur fólks tilheyri hinu venjulega og eigi sér fjölskyldu er negasjón á því að aðrir tilheyri hinu venjulega og eigi sér fjölskyldu – aðrir eru þá óvenjulegt utangarðsfólk (sem hefur þá annað hvort hafnað fjölskyldum sínum eða verið hafnað af fjölskyldum sínum). Þetta er málfar útskúfunar – málfar þeirra sem skipta heiminum upp í „okkur“, „ykkur“ og „þau“. Og það er bæði lævísara og hættulegra en bavíanar með hakakrossa.“
