Það er mikið rætt um hversu skelfilegar ofsóknir það væru ef nokkrir fyrrverandi ráðherrar yrðu dregnir fyrir landsdóm.

Staðan er nú samt þannig að stjórnmálastéttin íslenska hefur sloppið býsna billega frá algjöru hruni efnahagslífsins.

Geir Haarde, Árni Matt og Ingibjörg Sólrún hurfu af þingi – annað var tæplega hægt.

Björgvin G. bíður eftir því að komast inn á þing aftur.

Annars hefur enginn alþingismaður sagt af sér  nema Steinunn Valdís – en það var ekki fyrr en hún var búin að þráast lengi við.

Svo er það Halldór Ásgrímsson sem enn er í fínu djobbi sem framkvæmdastjóri Norrænu ráðherranefndarinnar og Davíð Oddsson sem situr á Morgunblaðinu með ofureftirlaunin sem hann lét samþykkja fyrir sjálfan sig. Eins og einhver sagði þurfti að fjarlægja hann með krana úr Seðlabankanum.

Jóhanna og Össur sem sátu í hrunstjórninni eru í fínustu ráðherraembættunum.

Þetta teljast tæplega miklar ofsóknir, þótt pólitíkusarnir kveinki sér sjálfir.

Það eru tugþúsundir Íslendinga sem þurfa að súpa seyðið af vanhæfni og óstjórn þessa fólks í snarversnandi lífskjörum, atvinnuleysi, skerðingu á eftirlaunum og ellilífeyri, hækkuðu lyfjaverði, versnandi heilbrigðisþjónustu, verðbólgu og skuldafargi.