„Manninum er greinilega mikið niðri fyrir,“ segir Helga Baldvins- og Bjargardóttir lögfræðingur en hún fékk sent nafnlaust hótunarbréf í pósti í gær. Sendandinn segist ekki geta orða bundist yfir því að Helga skuli bera titilinn héraðsdómslögmaður. Hæðist maðurinn að því að Helga hafi fallið á prófi og segir að hlegið sé að henni innan stéttarinnar. „Það fer hrollur um mann að vita að þú skulir vera að vinna fyrir fólk úti í bæ með slíka þekkingu sem er nokkur veginn engin í lögfræði og eða í mannlegum samskiptumm, líttu í spegil og þá kemur hið sanna í ljós þ.e.a.s. hrokafull manneskja með mikla minnimáttarkennd …“
Bréfritari segir að hugsanlega verði flett ofan af Helgu á næstunni og segir: „Það munu birtast um þig greinar á netmiðlum og víðar“
Bréfið barst Helgu frímerkt í bréfapósti en enginn sendandi er skráður.
„Ég viðurkenni að þetta er alveg taktískt vel gert hjá honum, þetta er eins og eftir uppskrift að því hvernig eigi að ýta á veika punkta hjá fólki. Ég og maðurinn minn þökkuðum bara fyrir að þetta barst mér ekki í síðustu viku þegar ég var að bugast undan vinnuálagi og leikskólaverkföllum, en núna var ég komin í betra stand og því fékk þetta ekki eins mikið á mig og það hefði getað gert,“ segir Helga í samtali við DV.
Hún er lærður þroskaþjálfi auk lögfræðimenntunarinnar en hóf störf sem lögmaður þann 10. maí 2019. „Ég hef mest liðsinnt fólki með þroskahömlum og fólki af erlendum uppruna. Ég hef meðal annars sinnt lögræðissviptinga- og nauðungarvistunarmálum,“ segir Helga um störf sín.
Aðspurð segir Helga að hótanir geti verið algengt hlutskipti lögmanna. „Ég var að ræða þetta við tvo kollega áðan og þeir kannast bæði við líflátshótanir og annars konar hótanir.
Hún viðurkennir að nafnlaust sendibréf af þessu tagi sé óþægilegt og frekar óhugnanlegt. „Þetta er svolítið óhugnanlegt af því þetta er svo tengt minni persónu. Ég skal gjarnan mæta gagnrýni á mín störf og vil helst að það sé augliti til auglitis, í síma eða í gegnum tölvupóst á vinnunetfangið, en að senda svona bréf heim til manns, það fer yfir ákveðin mörk.“
Helga segir þó að bréfið sé líka öðrum þræði broslegt. „Hann segir að honum sé svo misboðið að hann geti ekki orða bundist en samt treystir hann sér ekki til að koma fram undir nafni,“ segir hún. Telur Helga að svona sendingar séu langt því frá að vera æskilegar athafnir í mannlegum samskiptum.
Helga fór yfir málið í lokaðri Facebook-færslu í gær sem hún veitti DV góðfúslegt leyfi til að endurbirta hér:
Ég fékk minn fyrsta haturspóst inn um bréfalúguna mína í dag. Ég ætla leyfa mér að fullyrða að hann sé skrifaður af karlmanni þótt sendandi kjósi að láta ekki nafn síns getið.
Fyrstu viðbrögð mín voru að hlæja af þessu, síðan fann ég hvernig það tók að hreiðra um sig hnútur í maganum og það kom upp ákveðinn ótti og óöryggi. Hver sendir svona? Og í hvaða tilgangi?
Mig grunar að tilgangurinn hafi verið að senda mig niður í dýpstu fylgsni skömm og ótta. Sú tilraun var ágætlega hnitmiðuð. Hann talar um að ég hafi drullað upp á bak þegar ég tók lögmannsréttindin og fallið fimm sinnum. Það er ekki alveg rétt hjá honum, það tók mig þrjár atrennur til að ná lögmannsréttindunum og ég held að ég hafi fallið á SEX prófum í þeirri vegferð, meðal annars í siðareglunum sem er ágætis afrek út af fyrir sig.
Þá talar hann um hvernig „alvöru fagmenn“ brosi út í annað þegar þeir tala um mig. Ég ætla að leyfa mér að nota jákvæðustu mögulegu túlkun á það og segja að það sé væntanlega vegna þess að ég er mjög jákvæð, glaðvær og drífandi manneskja en ekki af því kollegum mínum þyki gaman að hæðast að mér.
Svo er gerð tilraun með eitt able-ískt skot og mér er gefið að sök að vera með lága greindarvísitölu og málin sem ég er með segi allt um þá sögu. Nú hef ég ekki farið í greindarvísitölupróf og það getur vel verið að hún sé lág, en það er líka bara allt í góðu lagi, enda greindarvísitala frekar takmarkaður mælikvarði á hæfileika fólks. Margt af klárasta fólkinu sem ég þekki er með þroskahömlun og þar af leiðandi með lága greindarvísitölu, svo það er erfitt að ætla móðga mig með þessu skoti.
Maðurinn talar um að það fari um sig hrollur að vita til þess að ég skuli vera að „vinna fyrir fólk út í bæ með slíka þekkingu sem er nokkurn veginn engin í lögfræði og eða mannlegum samskiptum“. Tjah.. þarna erum við að einhverju leyti sammála! Ég tel mig sjálfa vera mjög óhefðbundinn lögfræðing og mín helsta sérþekking kemur ekki úr lögfræði. Ég er líka þroskaþjálfi með diplóma í fötlunarfræðum og mín helsta þekking liggur í mannréttindum og hvernig við raungerum þau, en það er ekkert endilega það sem lögfræðin fjallar um eða tekur afstöðu til. Með mannlegu samskiptin, þá veit ég ekki alveg, ég tel mig með ágæta færni á því sviði en viðurkenni fúslega að ég er líka hvatvís og hef gert mýmörg mistök í samskiptum við annað fólk.
Þá biður hann mig að líta í spegil til að hið sanna komi í ljós þ.e. „hrokafull manneskja með mikla minnimáttarkennd.“ Ég veit ekki hvernig spegil hann á en ég á ekki svona spegil sem greinir tilfinningar, þótt ég væri mjög svo til í að eiga þannig spegil. En ég er sammála því að yfirleitt er það minnimáttarkenndin sem reynt er að fela með hroka og í þau skipti sem ég hef gerst sek um slíkt hefur það án efa verið reyndin.
Svo fer þetta að verða svolítið spennandi þar sem hann les hugsanir mínar og fullyrðir að ég sé með nokkur mál á samviskunni sem hann ætli fletta ofan af bæði á netmiðlum og í fjölmiðlaumræðunni. En maður þarf kannski ekki að hafa skyggnigáfu til að átta sig á því að flestir eru jú með eitthvað á samviskunni, hafi þeir á annað borð slíka. Ég hugsaði málið vel og lengi og svona í fljótu bragði snúa þau flest af vanræktum börnunum mínum og maka sem ég hef ekki getað sinnt eins vel og ég vildi vegna vinnu og verkfalls.
Annað sem ég er með á samviskunni er að ég skemmdi einu sinni útgáfuhátíð skólablaðsins í MR þegar ég upplifði gróflega að mér vegið með ritskoðun og þöggun. Ritstjórnin birti ekki háfemíníska grein eftir mig og vinkonu mína og lét mig ekki vita af þeirri ákvörðun fyrr en deginum áður en skólablaðið átti að koma út. Útgáfuhófið var í ráðhúsinu og ég minnist þess ennþá með hryllingi þegar ég óð upp á svið í ráðhúsinu og lét þau heyra það óþvegið, uppfull af réttlátri reiði (að mér fannst) með góðu dassi af hroka. Mig langar því að nota þetta tækifæri og biðja alla hlutaðeigandi afsökunar á þessu. Þungu fargi af mér létt.
Svo hver sem tilgangur þinn var, ágæti maður, með því að senda mér þetta bréf þá hef ég valið að láta það verða til góðs og hjálpa mér við að gera hérna svokallað 9. spor á ritnefnd skólablaðs MR og mun ég verða þér ævinlega þakklát fyrir það.
Ég hlakka til að sjá hvaða önnur mál þú hyggst draga fram í dagsljósið því ég trúi því svo sannarlega að sannleikurinn gjöri mann frjálsan og það sé dyggð okkar og skylda að biðjast afsökunar hafi maður gert á hlut annarra.
Sendi þér ást og kærleika
-þín Helga
