„Þannig er hringrás pólitíkunnar að konan sem ég studdi til að verða varaformaður Sjálfstæðisflokksins fyrir 14 árum er orðin formaður samfylkingarfólksins sem hún tók þá slaginn við og sýnir sömu þráhyggju og okkur fannst frekar kjánaleg,“ segir Friðjón R. Friðjónsson almannatengill.
Friðjón vísar þarna til Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, formanns Viðreisnar, sem skrifaði athyglisverða grein í Fréttablaðið í morgun um stöðuna í Sjálfstæðisflokknum. Í grein sinni sagði hún meðal annars að Bjarni Benediktsson formaður væri í vandræðum og við blasi ein grimmustu innanflokksátök sem sögur fara af. Ritstjórar Morgunblaðsins beiti sér af krafti og það hafi reynst forystu Sjálfstæðisflokksins erfitt að hrekja þær fullyrðingar að þingmenn flokksins hafi ekki baklandið með sér í orkupakkamálinu.
„Eins og Björn Bjarnason hefur ítrekað bent á snúast spurningarnar um stjórnarskrá og fullveldi um EES-samninginn sjálfan en ekki þetta afmarkaða orkupakkamál. Þeir sem eru í forystu fyrir andstöðunni vita það mætavel. Þetta mál er notað eða réttara sagt misnotað markvisst til að ná lengra. Einmitt þess vegna eru átökin svona hatrömm,“ sagði Þorgerður.
Friðjón, sem situr í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins og var um tíma aðstoðarmaður Bjarna Benediktssonar, segir að álitamálið sem rekur Þorgerði til skrifta sé einmitt málið sem hún og félagar hennar réðu ekki við að svara.
„Þau gátu ekki unað niðurstöðu meirihlutans og í skjóli sykurpabbans sem nú á helming Frettablaðsins hlupu þau af stað og stofnuðu nýjan flokk. Ekkert að því, þannig er frelsið og lýðræðið. En það er síðan áhugavert að fylgjast með þessu sama fólki á harðahlaupum frá mörgum fyrri skoðunum og ályktunum til að fylla upp í tómarúm vinstra megin við miðju sem Samfylkingin skilur eftir í sinni vinstri sókn sem hefur staðið samfleytt frá 2009 og gert ótal krata landlausa,“ segir Friðjón í færslu á Facebook-síðu sinni.
Hann segir svo að lokum að svo virðist sem Viðreisn hafi ákveðna þráhyggju gagnvart Sjálfstæðisflokknum.
„Annað sem er áhugavert er svo þráhyggja Viðreisnar vegna alls er varðar Sjálfstæðisflokkinn. Fyrir mann sem man nokkur ár aftur í pólitík minnir hún óneitanlega á árdaga Samfylkingarinnar sem steig ekki hænuskref án þess fyrst að athuga hvernig Sjálfstæðisflokkurinn hafði hagað sér í sama máli.“
