„Ég sé það á Feisbúkk hvað fólk lifir óöruggu lífi. Þegar einhver veikist þá er fólk að safna á Feisbúkk af því að það á ekki efni á því að veikjast eða vera frá vinnu. Það er allt of mikill stéttarmunur í dag.“ Þetta segir Svava Ragna Hallgrímsdóttir sem unnið hefur við umönnun aldraðra síðastliðinn 22 ár.

Svava Ragna er ein þeirra sem segja sögu sína í tengslum við verkefnið Fólkið í Eflingu. Hún segir vaktavinnu vera slítandi til frambúðar og oft er hún þreytt eftir vinnu.

Börn Svövu er uppkomin í dag en á meðan þau voru yngri var oft þröngt í búi hjá fjölskyldunni.

„Fyrsta árið vann ég frá átta til tvö á meðan börnin voru á leikskóla. Seinna bætti ég við mig auka vöktum. Þetta var erfitt fjárhagslega á meðan ég var að koma börnunum mínum upp, við gátum ekki veitt okkur neitt. Við áttum aldrei pening og börðumst í bökkum. En ég er bara svo guðslifandi fegin að það rættist úr börnunum mínum og það gengur vel hjá þeim í dag.

Ég passaði mig á því að eiga alltaf nóg mat og að börnin gætu farið í ferðalög með skólanum. Ef ég náði ekki endum saman fékk ég lánað og stóð alltaf í skilum. Mín börn voru ekki í íþróttum en það var alltaf einhver kostnaður í kringum skólann, eins og þessi ferðalög.“

Svava Ragna bendir jafnframt á sláandi launamun á Íslandi í dag. Meira en helmingur af ráðstöfunartekjum hennar fer í húsaleigu.

„Ég er komin í þessi þrjú hundruð þúsund eftir eftir tuttugu og tveggja ára starfsreynslu en fæ útborgað um það bil 250 þúsund fyrir 80 prósent vinnu. Ég borga 160 þúsund í leigu hjá félagsbústöðum, en hún er vísitölutengd og hefur hækkað á milli mánaða.

Mér fannst bera á því að það var litið niður á fólk sem leitaði til félagsbústaða. Áður þagði ég með þögninni en í dag skammast ég mín ekkert fyrir að hafa leitað til þeirra.

Ég er hlynnt samvinnu og að allir vinni saman. Það er hægt að framkvæma góða hluti í góðri samvinnu. Í dag ber mikið á því að fólk er á eigin vegum. Allt er miklu grimmara í dag, ef maður skuldar húsaleigu eða eitthvað þá er það strax komið í innheimtu og tilheyrandi lögfræðikostnaður fylgir því. Í gamla daga var hægt að semja og tala saman.“