Ítarleg tölfræðigreining á frammistöðu Frakka og Íslendinga á mótinu
„Íslendingar geta ekki skákað Frökkum eins og Englendingum.“ Þetta er yfirskrift greinar í Washington Post um leik Íslands og Frakklands í 8-liða úrslitum, sem fram fer á morgun. Í greininni er tekin saman tölfræði sem á að renna stoðum undir þá kenningu að Frakkar séu mun beinskeyttari og hættulegri andstæðingur en England. „Dagar þeirra eru líklega taldir,“ segir í greininni um íslenska ævintýrið.
Greinarhöfundur, sem í greininni styðst við tölfræðigreiningu Opta, gerir ráð fyrir því að Ísland leiki með sama hætti gegn Frökkum og hingað til í keppninni. Bent er á að aðeins í einum leik af fjórum hafi íslensku leikmennirnir náð 200 sendingum sín á milli, á meðan lið á borð við Þýskaland og Spán sendi boltann yfirleitt um og yfir 600 sinnum sín á milli í einum leik. Allir leikir Íslands á mótinu rata á topp tíu listann yfir fæstar sendingar innan liða í keppninni.
Á það er þó bent að Íslendingar hafi alls ekki legið í vörn og vonað það besta í þeirri von að ná markalausu jafntefli. Síður en svo. Íslenska skyndisóknin sé ein sú hættulegasta á mótinu og hafi skapað mörg hættuleg marktækifæri fyrir liðið. „Þrátt fyrir að skotin séu 80 á móti 32 eru upplögð marktækifæri Íslands næstum því jafn mörg og andstæðinganna.“
Eins og sjá má á meðfylgjandi mynd hefur stærsti hluti skota andstæðinga Íslands komið utan vítateigs; eða 45 af 80. Ungverjar koma næstir í röðinni með 31 langskot fengið á sig. Á hinn bóginn heyri það til undantekninga ef Íslendingar skjóti af löngu færi – þeir komi sér yfirleitt í betri færi. Skotin utan teigs eru sex, þar af er afar gott marktækifæri þar sem Gylfi Þór Sigurðsson tók aukaspyrnu á vítateigslínunni í leiknum við Ungverja.
Greinarhöfundur, Michael Caley, veðjar á að Íslendingar muni liggja til baka í leiknum og að þeir reyni að þröngva Frakka til að reyna að ljúka sóknum sínum með skotum úr vondum færum. Ísland muni beita skyndisóknum á móti, upp miðjan völlinn, og reyna þannig að vinna gestgjöfunum skráveifu. „Gallinn við að mæta Frökkum er að sú varnartaktík sem virkaði á ósamstillta Englendinga er ekki líkleg til að virka.“ Í leik Frakka og Íra hafi Frakkar nánast sótt allan leikinn, en Írar náðu óvænt forystu í upphafi leiks. „Þeir sýndu í leiknum hversu hættulegir þeir eru fram á við, ef þeir fá nægan tíma með boltann.
Bent er á að Didier Deschamps landsliðsþjálfari hafi stillt upp afar sóknarsinnuðu liði – í raun spilað leikkerfið 4-2-4. Framherjarnir Oliver Giroud og Antoine Griezmann hafi leikið á köntunum á meðan Dimitri Payet og Kingsley Coman hafi leitt sóknina. Báðir miðjumennirnir, Paul Pogba og Blaise Matuidi, hafi einnig leyft sér að sækja fram á völlinn. „Það verður að teljast líklegt að Deschamps fari eins að gegn Íslandi. Með þessari uppstillingu gengu Frakkar á lagið gegn Írum og voru óheppnir að vinna ekki stærra.
Caley bendir á að Englendingar hafi sent boltann sín á milli 473 sinnum í leiknum við Ísland en Frakkar 477 sinnum gegn Írum. Miklu hafi hins vegar munað á gæðum sendinganna og staðsetningu spilsins. „Aðeins 14 enskar sendingar áttu upptök sín eða rötuðu á samherja á miðsvæðinu í sókninni, við miðbik vítateigsins.“ Frakkar hafi á hinn bóginn átt 30 sendingar á því hættusvæði – þar sem leikmaður í hættulegri stöðu sendi á annan leikmann í álíka hættulegri stöðu. „Miklu hærra hlutfall þessara sendinga leiðir til marka en aðrar sendingar – svo sem stungusendingar,“ segir greinarhöfundur.
Sjá einnig: Hér er skýrt hvað við er átt með sendingum á hættusvæði.
Í greininni segir að fram að leiknum við Frakka hafi Írar aðeins fengið á sig 2,3 upplögð marktækifæri að meðaltali í leik. Þeir hafi hins vegar ekkert ráðið við fremstu sex menn Frakka. „Ef Íslendingar velja að leyfa Frökkum að stýra leiknum mun það útheimta gríðarlega varnarvinnu í langan tíma.“
