Umræðan um kaup Magma Energy á HS Orku er óvenju grautarleg.
Um daginn hlustaði ég á þingmann Sjálfstæðisflokksins sem í öðru orðinu sagði að þetta væri í góðu lagi og í hinu orðinu sagði að þetta væri ekki í lagi.
Það var eins og víglínan í þessu máli væri dregin í gegnum höfuðið á þingmanninum.
Og svo virðist það vera í stjórnmálaflokkunum. Meira að segja Vinstri grænir sem hafa verið á móti þessu, hafa ekki nýtt tækifæri sem þeir væntanlega höfðu til að koma í veg fyrir að þessi auðlind – eða rétturinn til að nýta hana – kæmist í hendurnar á erlendu fyrirtæki.
Nú þurfa stjórnmálaflokkarnir að svara því heiðarlega hvort erlendir aðilar megi fjárfesta í íslenskri orku og þá á hvaða forsendum og með hvaða skilmálum.
Við höfum reglur sem koma í veg fyrir að erlendir fyrirtæki geti komist að íslensku sjávarauðlindinni. Það hefur ekki komið í veg fyrir mjög slæma umgengni um auðlindina. Mikið af arðinum af henni hefur verið fluttur til útlanda og skuldsetningin er hroðaleg.
Það voru Íslendingar sem fóru ránshendi um bankakerfið hér, sparisjóði, lífeyrissjóði, fyrirtæki – mikið af því fjármagni var líka flutt til útlanda.
Umræðan um Magma er út og suður. Maður hefur reyndar á tilfinningunni að mörgum stjórnmálamönnum – til dæmis í Samfylkingunni – finnist þessi gjörningur í góðu lagi, en þori ekki að tjá þá skoðun vegna almenningsálitsins.
Annað sem við þurfum svo að svara er: Ef við fáum ekki erlent fjármagn til að nýta íslenska orku, hvaðan eiga peningarnir þá að koma?
Eða eigum við að láta vera að nýta auðlindina?