Ég er að lesa nýja bók Michael Lewis sem nefnist Boomerang: Travels in the New Third World. Hann fjallar mikið um Ísland. Það er ekki beint upplífgandi. Lewis trúir því ekki að Ísland hafi einungis fallið vegna þess að Lehman féll eða vegna þess að einhverjir hafi gert samsæri gegn landinu, nei, hann lýsir íslenskum fjármála- og stjórnmálamönnum sem hreinum afglöpum.

Hann lýsir því hvernig fjármálamennirnir keyptu allt sem þeim var boðið og spurðu aldrei um verð.

Hvernig blásin var upp ein stærsta efnahagsbóla allra tíma þar sem verðbréfamarkaðurinn hækkaði nífalt á stuttu tímabili og menn voru upp til hópa farnir að braska með vaxtamun og gjaldeyri – ekki síst eigendur fiskiskipanna sem höfðu verið meginundirstaða þjóðarbúsins.

Hann sér klíkubræður sem eru svo vissir um eigin stöðu að þeim dettur ekki í hug að þiggja hjálp erlendis frá þótt allt sé að hrynja í kringum þá.

Vitnar í furðulegar ræður forseta Íslands þar sem hann var að velta fyrir sér hvaða eiginleikar gerðu Íslendinga að svo frábærum fjármálamönnum.

Spyr hvers vegna þessi fiskimannaþjóð hafi allt í einu talið sér trú um að hún kynni svo mikið í alþjóðaviðskiptum.

Og hann fer á skrifstofu forsætisráðherra sem er í fullkominni afneintun og hugsar – maðurinn er ekki fífl, en….

Dægileg lesning að sumu leyti, Lewis er leiftrandi penni, en ekki að öllu leyti þægileg.