Styrmir Gunnarsson talar um að samþykkt þingflokks Sjálfstæðisflokksins á Icesave samningnum eyðileggi „vígstöðu“ flokksins gagnvart ríkisstjórninni.

Þetta er fjarskalega gamaldags hugsun, og einkennilegt að sjá þetta koma frá manni sem talað að hér væri allt ógeðslegt – engar hugsjónir, engin prinsípp, bara valdabarátta.

Maður hélt að stjórnmál ættu að snúast um þjóðarheill, ekki vígstöðu stjórnmálaflokka.

Hins vegar á ekki að gera lítið úr því hversu djúpstæðar deilurnar eru innan Sjálfstæðisflokksins – og þær snúast ekki bara um andúð á ríkisstjórninni, þó hún virðist ráða gerðum sumra frammámanna í flokknum.

Þarna er tekist á um stöðu Íslands í framtíðinni og í raun sér maður ekki betur en að þarna séu að myndast fylkingar þar sem til dæmis Styrmir, Björn Bjarnason og Davíð Oddsson eiga helst samleið með Guðna Ágústssyni úr Framsóknarflokki og Ásmundi Einari Daðasyni úr Vinstri grænum.

Og aftur á móti er talsvert stór hópur úr áhrifamanna í flokknum – og í þingflokknum líka – sem á helst samleið með hægri krötum í Samfylkngunni og hluta Framsóknarflokksins.

Nú veit maður ekki hvað uppgjörið nær langt að þessu sinni, en það er vandséð að þessi öfl eigi heima undir sama þaki – jafnvel þótt í húsinu séu margar vistarverur.