Ísland er ekki ónýtt og það er heldur engin ástæða til að láta sig dreyma um að hlaupa í faðm Norðmanna og ríkidæmis þeirra. Norðmenn myndu heldur ekki vilja taka við okkur, munu reyndar eiga nóg með sitt þegar olíuverð fer lækkandi.
Síðustu daga höfum við meira að segja séð dæmi þess að lýðræði geti virkað ágætlega á Íslandi. Ráðherra sem varð illilega á í messunni sagði af sér, byssum sem var búið að kaupa með dularfullum hætti frá Noregi er skilað. Gagnrýnisraddirnar urðu ofan á.
Margt af því sem við eigum við að etja hér er partur af alþjóðlegri þróun, eins og til dæmis ill framkoma við ræstingafólk. Hér er þó farin í gang umræða um að laga þetta – maður vonar að hún beri ávöxt. Þeir sem vinna erfiðustu láglaunastörfin eru flestir útlendingar – enn er það gæfa okkar að hér skuli ekki starfa hægriöfgaflokkar eins og í flestöllum nágrannalöndunum.
Þjóðfélagsumræðan getur vissulega verið erfið. Fámennið og nábýlið hjálpar ekki. Nú eru framundan harðvítug átök um stjórn fiskveiða. Þar ríður á miklu að fámennur en mjög valdamikill minnihluti reyni ekki að troða hagsmunum sínum ofan í kokið á þjóðinni sem lítur á þessa auðlind sem eign sína. Í því sambandi er kannski ágætt að minnast þess hvernig fór í Icesave málinu – þar var annað dæmi um það að lýðræðið getur spjarað sig vel á Íslandi.
