Kvikmyndin Nightcrawler er merkileg fyrir ýmissa hluta sakir.

Jake Gyllenhaal leikur þarna einhver mesta sósíópata sem maður hefur lengi séð í bíó.

Þarna er fjallað á mjög ágengan hátt um hvernig fréttir – ekki síðst fréttir í sjónvarpi – gera ótta og öryggisleysi að söluvöru, hvað fjölmiðlar eru til í að teygja sig langt í þeim sensasjónalismanum til að fá meira áhorf.

Myndin gerist í kringum svæðisfréttastöðvar í Los Angeles sem draga upp hræðilega mynd af heimi glæpa og ófriðar – á sama tíma og glæpum í borginni fækkar.

Þarna er líka fjallað um erfiðleika ungs fólks við að fá vinnu og réttindaleysi þess, hvernig er hægt að fá það til að vinna óþverrastörf, fyrir lítið sem ekkert kaup, í voninni um að komast einhvers staðar að. Siðleysingjum er í lófa lagið að notfæra sér slíkt umkomuleysi – og það á ekki bara við um mann eins og Lou Bloom, sem Gyllenhaal leikur, heldur líka stórfyrirtæki eins og til dæmis WalMart og McDonalds.

Þetta er hörkumynd.