Hér áður fyrr voru gagnvegir milli kirkjunnar og Sjálfstæðisflokksins. Hann var flokkur kirkjunnar.
Það þótti nánast ókristilegt að kjósa ekki Sjálfstæðisflokkinn.
Á því kristna heimili sem ég kynntist byrjaði Sjálfstæðisflokkurinn að hringja snemma á kjördag. Það var smalað á kjörstað meðal kristilegra.
Margt hefur breyst síðan, prestar eru fjölbreytilegri hópur en áður var, sumir eru konur, þetta er ekki sama, nokkuð forpokaða, karlaveldi og var áður.
En nú virðist Framsóknarflokkurinn stefna í að verða flokkur kirkjunnar. Á árum áður var hann það ekkert sérstaklega. Rætur flokksins liggja hjá bókhneigðum og framfarasinnuðum bændum í Þingeyjarsýslu.
Nú eru forystumenn Framsóknar farnir að tala guðrækilega og maður finnur hvernig flokkurinn hallar sér að kirkjunni og kirkjan hallar sér að flokknum á móti.
