Hæstiréttur hefur synjað beiðni Kristáns Markúsar Sívarssonar um áfrýjun á dómi sem hann hlaut fyrir líkamsárás.

Kristján var fundinn sekur um að hafa kastað óþekktum hlut í höfuð konu með þeim afleiðingum að hún hlaut höfuðkúpubrot. Kristján hlaut 16 mánaða dóm fyrir brotið í héraðsdómi en Landsréttur mildaði refsinguna niður í 12 mánuði.

Í rökstuðningi sínum fyrir áfrýjun vísaði Kristján til þess að Landsréttur teldi hafa verið annmarka á rannsókn lögreglu á málinu en hefði ekki útskýrt hverjir þeir annmarkar væru eða hvernig þeir gætu þrátt fyrir allt ekki haft áhrif á niðurstöðu dómsins. Taldi hann dóm Landsréttar ennfremur vera rangan og vísaði þar til misræmis í framburði brotaþola og vitna. Ennfremur hefði refsing hans ekki verið í samræmi við dómaframkvæmd.

Hæstiréttur segir í niðurstöðu sinni að málið hafi ekki almenna þýðingu né sé að öðrum ástæðum mikilvægt að fá niðurstöðu Hæstaréttar í því. Orðrétt segir:

„Að virtum gögnum málsins verður hvorki séð að það lúti að atriðum sem hafi verulega almenna þýðingu né að mjög mikilvægt sé af öðrum ástæðum að fá úrlausn Hæstaréttar um þannig að fullnægt sé skilyrðum 2. málsliðar 4. mgr. 215. gr. laga nr. 88/2008. Þá eru ekki efni til að beita heimild 3. málsliðar 4. mgr. sömu lagagreinar í málinu. Niðurstaða Landsréttar um sakfellingu byggir jafnframt fyrst og fremst á mati á sönnunargildi munnlegs framburðar en það mat verður ekki endurskoðað fyrir Hæstarétti, sbr. 5. mgr. 215. gr. laga nr. 88/2008. Beiðninni er því hafnað.“

Sjá nánar hér.