Helgi Sigurður Haraldsson, formaður Ungmennafélags Selfoss og stjórnarmaður í UMFÍ, segist óttast að íþróttahreyfingin sé að stefna í gjaldþrot. Oft dugi æfingagjöld aðeins fyrir 60 til 70 prósent kostnaðar og erfitt sé að fá fólk í sjálfboðaliðastörf.
„Á himninum hrannast upp óveðursskýin og íþróttahreyfingin gerir hvað hún getur til að benda yfirvöldum landsins, ríki og sveitarfélögum á það hvað er að gerast. Eins og oft áður þá gengur hægt að fá athygli frá þessum aðilum, hvað þá aðgerðir,“ segir Helgi í aðsendri grein á Vísi.
Segir hann að umhverfi þeirra sem starfi í íþróttahreyfingunni hafi sjaldan verið erfiðara. Þar sem þau geri sér grein fyrir þeirri ábyrgð að skipuleggja íþróttastarf fyrir börn og unglinga sé lögð áhersla á að vera með vel menntaða þjálfar, fagmenntað starfsfólk og viðbragðsáætlanir til taks ef eitthvað út af beri.
„Til að tryggja það að allir geti tekið þátt er síðan reynt að hafa æfinga og þátttökugjöld ekki of há svo þau komi ekki í veg fyrir þátttöku, þrátt fyrir að þau þá dugi ekki fyrir þeim kostnaði,“ segir Helgi ómyrkur í máli.
Spyr Helgi þá hvað sé til ráða til að leysa þennan hnút. Hækka æfinga- og þátttökugjöld svo þau dugi fyrir rekstrinum? Fjáraflanir? Eða sækjast eftir stuðningi yfirvalda, sem á tyllidögum mæri starf hreyfingarinnar og nauðsyn hennar fyrir æsku landsins?
„Dæmi eru um að innheimt æfingagjöld hjá sumum félögum dugi aðeins fyrir 60-70% af kostnaði við þjálfun, barna og unglinga. Það er deginum ljósara að eitthvað verður að breytast,“ segir Helgi.
Fjáraflanir eingöngu til þess að halda daglegu starfi gangandi sé ekki boðlegt. Enginn fáist til að taka þátt í því. Það sýni reynslan.
„Sífellt erfiðara er að fá fólk til sjálfboðaliðastarfs og dæmi um að greiða þurfi foreldrum og forráðamönnum fyrir að taka þátt í fjáröflunarverkefnum s.s mótahaldi hjá félögum, til lækkunar æfingagjalda,“ segir Helgi um hversu erfitt það sé að fá fólk til að gefa vinnu sína fyrir starfið.
Þetta sé staðan í barna- og unglingastarfinu. En staðan í meistaraflokkunum sé önnur og mun verri. Ítrekar hann að það sé jafn nauðsynlegt og sé framhald af barna- og unglingastarfinu. Markmið margra sé að komast þangað og síðan í landslið eða atvinnumennsku erlendis.
„Staðan er sú að við í íþróttahreyfingunni ítrekum ósk okkar um að yfirvöld taki alvarlega það sem við erurm að benda á og taki við okkur samtalið um umhverfi hreyfingarinnar, skattamál, fjármál, lagaumhverfi, fjárframlög ofl.,“ segir Helgi að lokum. „Ef ekkert verður að gert þá kemur að því að mörg íþróttafélög hætta starfsemi, skella í lás og bjóða sveitarfélögunum að taka við þessu starfi, því áfram verður gerð krafa um að íþróttastarf verði í boði í nærumhverfinu.“
