„Í dag hef ég fylgst með kerfinu níðast á æru og beinlínis stofna lífi tveggja manna í hættu. Þeir heita Ahmed og Wajden. Á þriðjudag verða þeir sendir til Búlgaríu, þar sem þeir hafa ítrekað verið niðurlægðir og beittir kynþáttaofbeldi af samfélaginu og ríkinu.“ Þetta skrifar Unnsteinn Manuel Stefánsson, annar forsprakka hljómsveitarinnar Retro Stefsson og þáttargerðarmaður, á Facebook-síðu sína. Hann segir kynþáttafordóma ráða því að flóttamönnum sé vísað frá Íslandi.
Unnsteinn segir að íslenskur vinnumarkaður sé opinn fyrir ódýru erlendu vinnuafli frá löndum eins og Póllandi og Portúgal – en aðeins fólki sem er hvítt á hörund. Öðrum sé vísað frá. Unnsteinn er afar þungorður í garð íslenskra yfirvalda og kallar framkomuna við tvo menn sem leituðu hælis hér og senda á til Búlgaríu kynþáttaofbeldi.
Löng stöðufærsla Unnsteins um málið er svohljóðandi:
Mér líður illa. Mér er búið að líða illa í allan dag og mig langar að segja ykkur af hverju. Og sorry en þetta er LANGUR STATUS.
Í Hæpinu erum við oft að fjalla um skemmtilega hluti sem við koma ungu fólki en líka erfiða hluti.
Síðasta haust gerðum við tvöfaldan þátt um kynbundið ofbeldi. Við sátum sveitt við í margar vikurþ Þegar heim var komið fylgdu viðtölin úr þáttunum með. Fyrst í undirmeðvitundinni svona rétt fyrir svefninn. Maður fann kannski lausn á vandamáli í dagskrárgerðinni sem maður lagaði daginn eftir. Því nær sem við komumst að lokaútgáfu þáttarins, því meira tók viðfangsefnið á. Allstaðar sá maður misréttið í samfélaginu. Hvort sem var í réttarkerfinu, umræðunni eða jafnvel manns eigin huxunum.
Þegar maður gerir heimildarþætti á RÚV verður maður að passa sig að halda augum dagskrárgerðarmannsins. Við verðum að skoða allar hliðar málsins til að fá skýra mynd af viðfangsefninu. Þess vegna er ég kannski að fara langt út fyrir valdsvið mitt í þessum texta. En í þessu tilfelli get ég bara ekki látið einsog David Attenborough til þess að ná skoti af ljónum að slátra hýenu.
En þannig grunar mig að íslenska ríkið fari með fólkið sem við höfum fylgst með í dag. Það sem ég sá í dag heitir KYNÞÁTTAOFBELDI og á ekki að líðast nokkurntíma, neinstaðar. Ég er jafn dökkur og þetta fólk, en ég er líka svo heppinn að hafa fyrir tilvlijun lent á Íslandi af öllum stöðum í heiminum. Hér er gott að vera. Range Rover og bumba. Ásbyrgi og Sinfó og Nova 2 f 1.
Á Íslandi getur maður komið og unnið löglega án þess að borga skatta. Starfsmannaleigur sjá til þess. En fyrir hvern? Ekki heilbrigðiskerfið, ekki aldraða og ekki öryrkja. Ó nei, heldur markaðinn. Markaðurinn þarf ódýrt vinnuafl, aumingjar mega fokka sér.
En félagi! ef þú ert Arabi eða Nígeríumaður þá viljum við ekki að þú komir til Íslands, vinnir fyrir þér, hvað þá borgir skatta. Vertu bara heima hjá þér.
-En ég á hvergi heima. Trúarofstækismenn sprengdu upp þorpið mitt og myrtu vini mína.
Heyrðu vinur, ef þú ert ekki Pólverji eða Portúgali eða a.m.k nokkuð hvítur á hörund samkvæmt vegabréfinu þínu þá skaltu ekki koma til Íslands.
-Afhverju ekki?
Því þið fjölgið ykkur einsog rottur. Um leið og við hleypum nokkrum Aröbum inní landið þá kemur bara flóð yfir okkur og það hentar okkur ekki í næstu kosningum. Það er auðveldara að fela Pólverjana á 17.júní.
-Ég verð á götunni ef þið sendið mig til baka. Ég var bara venjulegur strákur áður en stríðið braust út en þið hafið breytt mér í dýr. Þið hvíta fólkið, sem ég saumaði á þessar skyrtur og jakkaföt, týndi granatepli í boostin ykkar og gróf upp olíu í bílana ykkar. Við höfum þjónað Vesturlöndum í hundruðir ára og nú þegar að við biðjum um hjálp þá er það besta sem þið getið gert að senda mig til baka í grimmustu ghettó Evrópu, þar sem nýnasistagengi ráðast á okkur með hnífum. Því ekki getum við farið heim. Heim er eyðimörk.
SORRY hvað þetta er langt það er bara smá eftir….
Ég hef fundið fyrir ónotatilfinningu síðan við byrjuðum að gera næsta tvöfalda þátt. Sá heitir ‘Landamæri’. Síðan ég byrjaði á RÚV hef ég reynt að tempra mínar pólitísku skoðanir svo að ákveðnir Framsóknarmenn reki ekki Útvarpsstjóra. En stundum verður pólitík að mannréttindum og mannréttindi að pólitík. Og þá verð ég allavega að reyna stöðva ljóninn.
Í dag hef ég fylgst með kerfinu níðast á æru og beinlínis stofna lífi tveggja manna í hættu. Þeir heita Ahmed og Wajden. Á þriðjudag verða þeir sendir til Búlgaríu, þar sem þeir hafa ítrekað verið niðurlægðir og beittir kynþáttaofbeldi af samfélaginu og ríkinu.
Wajden bauð okkur heim til sín, þar sem fjöldi manna af óheppilegu bergi brotnir mega húka í símunum með sín thousand yard stare og áfallastreituröskun að bíða eftir hringingu frá Útlendingastofnun á meðan þeir scrolla eftir lífsmarki frá fjölskyldum sínum og vinum.
Ahmed bauð okkur uppá falafel og kebab á Ali Baba í Spönginni. Hann er ’93 módel. Yngri en Logi bróðir. Logi Pedro er vinur vina sinna. Vinir Ahmed hafa meira og minna verið myrtir af öfgaöflum í Sýrlandi. Báðum langar þeim að byrja uppá nýtt, lifa lífinu með sæmd í nýju landi. Vinna fyrir sér og eignast fjölskyldu.
Hvort ætlum við að halda með þessum framtíðar íslensk/sýrlensku fjölskyldum eða Búlgaríu og kynþáttaofbeldi? Þetta er einfaldlega spurning um mannréttindi. Ferðafrelsi eru mannréttindi. Mústafa á jafnmikinn rétt á að flytja til Ísafjarðar einsog Siggi frændi sem ætlar að setjast að í Bangok án þess að læra Thaílensku.
Að endingu langar mig að segja, EKKI LIKE-a þennan status, DEILIÐ honum.
Fjölmiðlar verða víst að flytja þetta mál fyrir dómstóli götunnar rétt einsog þau næstu í þessum málaflokki.
